Ενα βράδυ του Απριλίου του 1959 ένας ενθουσιασμένος 34χρονος έτρεχε σ’ έναν δρόμο του Παρισιού μ’ ένα έργο στο χέρι, και γεμάτος συγκίνηση φώναζε: «Αυτό είναι, το βρήκα». Αυτή την εικόνα περιέγραψε η Μαρία Κουτσομάλλη – Moreau, υπεύθυνη Συλλογών του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, το περασμένο Σάββατο στη νέα πτέρυγα του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Ανδρου, μπροστά από τις ωραίες σπείρες του Takis, για να περιγράψει πώς ο σπουδαίος εικαστικός έφτασε σε ένα από τα βασικά στοιχεία της τέχνης του: τον μαγνητισμό. Την ανακάλυψη του νέου δρόμου όπου θέλησε να βαδίσει ο έλληνας πρωτοπόρος καλλιτέχνης έχει περιγράψει ο γάλλος συγγραφέας Alain Jouffroy με τον οποίο ο Takis μοιράστηκε την έκστασή του. Οπως περιέγραψε ο Jouffroy, ο κατά κόσμον Παναγιώτης Βασιλάκης ήταν βέβαιος ότι άνοιγε έναν εντελώς νέο χώρο στην τέχνη – μια τέταρτη διάσταση, πέρα από τη φόρμα, την ύλη και τον ήχο. Με αυτή του την τομή, η τέχνη απέκτησε μια ακόμη διάσταση: εκείνη της αόρατης δύναμης.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
