Διχοτομήσεις στον μουσικό χώρο είχαμε και στο παρελθόν, π.χ. τη δεκαετία του ’80, μεταξύ των «ελληνοκεντριστών» του λεγόμενου Εντεχνου και των «ροκάδων» που αντιγράφοντας τη διεθνή ροκ σκηνή νόμιζαν ότι χειραφετούνται από την κυρίαρχη μεταδικτατορική μπότα του έντεχνου. Στα μουσικά και πολιτιστικά περιοδικά υπήρχαν στήλες φλογερής στοίχισης στη μια ή την άλλη επικράτεια και αποκαθήλωσης των απέναντι. Ηγεμονεύουσα δύναμη αυτών που θεωρούσαν το ροκ ως υλοποίηση του «αμερικάνικου τρόπου ζωής» ήταν η ΚΝΕ και απέναντί της είχαν συσπειρωθεί, εκτός των άλλων, και όλες οι συνιστώσες της αριστερής βεντάλιας. Υπήρχαν και κάποιοι έξυπνα ενδιάμεσοι, όπως οι Φατμέ που (ως ήταν λογικό) τους στέγαζε το πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή