Ημουν τις προάλλες σε μια εκδήλωση για την Τουρκία. Οι περισσότεροι από τους παρισταμένους έμοιαζαν σίγουροι ότι η χώρα αυτή δεν αλλάζει, ότι η αντιπολίτευση δεν είναι κάτι διαφορετικό ή πιο δημοκρατικό από την κυβέρνηση, ότι οι διαδηλώσεις που γίνονται κατά καιρούς για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπακούουν σε μια μαζική κουλτούρα. Διαφώνησα. Υποστήριξα ότι, όπως και με τις διαδηλώσεις της Αραβικής Ανοιξης, τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Η έκβαση μιας κινητοποίησης υπέρ της δημοκρατίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Και το ότι μπορεί να μην πετύχει, ή ακόμη και να οδηγήσει σε χειρότερη κατάσταση, δεν την απονομιμοποιεί.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
