Πέρασαν τριάντα χρόνια από το πρώτο της διήγημα «Εξω η ζωή είναι πολύχρωμη» με το οποίο η Αμάντα Μιχαλοπούλου ξεκίνησε, πέρα από δημοσιογράφος, να συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό και ως συγγραφέας να ανοίγει τον κόσμο της. Με το νέο της βιβλίο «Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη» (από τις εκδόσεις Πατάκη) ανεβοκατεβαίνει τα σκαλοπάτια της κυμαινόμενης συναισθηματικής της διάθεσης, εμπλέκει τα πρόσωπα του οικογενειακού της περίγυρου με όνειρα και διαλόγους γυναικών, έντεχνα αναμειγνύει αποσπάσματα από έργα άλλων λογοτεχνών, που με ειλικρίνεια το παραδέχεται δίνοντας διευκρινίσεις στις σημειώσεις τέλους, ενώ μοιράζεται τις σκέψεις της για το γυναικείο σύμπαν. Και αν κάτι επιδιώκει να μείνει από αυτήν τη συμπεριληπτική φόρμα λόγου όπου αναδύονται ποιήματα και επιστολές, θραύσματα βιωμάτων και αναμνήσεων με ασκήσεις συνειρμικής γραφής και δημοσιογραφικές συνεντεύξεις, είναι η ανάγκη της να εκμυστηρευτεί τις διαπιστώσεις της περί μητρότητας και άλλων κοινών δαιμονίων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ