Η οπτιμιστική ανάλυση υποστηρίζει ότι οι κρίσεις κρύβουν πολιτικές ευκαιρίες. Η αντίθετη πως όσο ο αριθμός τους μεγαλώνει, τόσο μειώνεται η ανεκτικότητα των ψηφοφόρων – επειδή η εμπειρία έχει δείξει ότι λειτουργούν σωρευτικά. Γι’ αυτό, οι ρεαλιστές προτιμούν να επικαλούνται τον Κένεντι όταν χρειάζεται να προβλέψουν την επίδραση μιας οποιουδήποτε τύπου απροσδόκητης κατάστασης στην κυβερνητική εικόνα. Θυμίζουν πως είχε πει «οι Κινέζοι χρησιμοποιούν δύο πινελιές για να γράψουν τη λέξη κρίση. Η μία σημαίνει κίνδυνος. Η άλλη ευκαιρία», προτού προειδοποιήσει «στην κρίση να προσέχεις τον κίνδυνο αλλά να αναγνωρίζεις και την ευκαιρία». Στα πεντέμισι χρόνια της μητσοτακικής διακυβέρνησης, η επικαιρότητα, ελληνική και εγχώρια, είναι μια εναλλαγή έκτακτων συνθηκών. Εβρος, πανδημία, ελληνοτουρκικά, λοκντάουν, μεγαπυρκαγιές, ενεργειακά, πληθωρισμός, πόλεμος στην Ουκρανία, παρακολουθήσεις, Τέμπη κι εσχάτως ένας παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος. Ολες επηρέασαν το κυβερνητικό πολιτικό κεφάλαιο. Κάποιες θετικά, μερικές αφήνοντας σημάδια τα οποία δεν επουλώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Μια γρήγορη αναδρομή στις σημαντικότερες φανερώνει πως η σημερινή κυβέρνηση είναι το αποτέλεσμα των απαντήσεών της σε καθεμία από αυτές.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
