Μια γυναίκα ντυμένη στα πράσινα κυκλοφορεί στους δρόμους της Σεούλ, όπου το πράσινο είναι ασορτί καθότι παντού βλέπεις δέντρα και πάρκα. Eίναι προφανώς Ευρωπαία και έχει το πρόσωπο της Ιζαμπέλ Ιπέρ. Είναι μόνη. Και είναι το όχημα που θα μας οδηγήσει στον κόσμο της καθημερινότητας της ταινίας «Η ταξιδιώτισσα» (Yeohaengjaui pilyo/ A treveller’s needs, Νότια Κορέα, 2024), του Χονγκ Σανγκ Σου, ενός σύγχρονου ποιητή του κινηματογράφου, του οποίου το έργο είναι συνήθως συρραφές σκηνών από τις ζωές καθημερινών ανθρώπων όπου η κινητήρια δύναμη, τις περισσότερες φορές, έχει γυναικείο πρόσωπο («Η γυναίκα που έφυγε», «Ιστορία μιας μυθιστοριογράφου» κ.ά.). Μεγάλης διάρκειας πλάνα, η κάμερα ακίνητη σαν άγαλμα παρακολουθεί τα πάντα δίνοντας έναν παράξενο εσωτερικό ρυθμό που όσο και αν κουράζει, κρατά τις κεραίες σου τεντωμένες. Αυτή τη μέθοδο ο σκηνοθέτης ακολουθεί και εδώ, μόνο που αυτή τη φορά έχει στη διάθεσή του την Ιζαμπέλ Ιπέρ, οπότε το «όχημά» του έχει από την αρχή άλλου τύπου δυναμική. Ο σκηνοθέτης αφήνει ένα πέπλο μυστηρίου να καλύπτει αυτή τη γυναίκα, για την οποία δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα και η οποία, ενώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας τυπικής Γαλλίδας (μπορεί να γίνει απαιτητική, ακόμα και θρασεία, φέρνοντας τον άλλο σε αμηχανία), διακρίνεται επίσης από ένα ιδιαίτερο χιούμορ, αυτοσαρκαστικό από τη μια πλευρά, δεικτικό από την άλλη. Δεν θα βρούμε τίποτα το σούπερ δραματικό ή το τραγικό, αλλά θα μείνουμε εκεί, μέχρι το τέλος, παρασυρμένοι από τη σχεδόν υπνωτική σκηνοθεσία του Χονγκ Σανγκ Σου και την πάντα μαγνητική περσόνα της Ιζαμπέλ Ιπέρ.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
