Αναμφίβολα, η αποευθυγράμμιση σημαντικής μερίδας εκλογέων από προηγούμενες επιλογές τους έχει ήδη συντελεστεί, οδηγώντας σε ένα πλήρως κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο. Φυσικά, το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών δεν ήταν προϊόν μιας «χαλαρής» διάθεσης των ψηφοφόρων, αλλά προάγγελος του τοπίου που τώρα διαμορφώνεται μπροστά μας και τελικά ενός νέου επικείμενου εκλογικού σεισμού ανάλογου ενδεχομένως με αυτόν που βιώσαμε το 2012-2015. Πλέον, διανύουμε μια επόμενη φάση κατά την οποία κρίσιμη μάζα πολιτών σταδιακά συντάσσεται με νέες δυνάμεις που – δικαίως ή αδίκως, λίγο αφορά την εμπειρική έρευνα – προσλαμβάνονται ως να εναντιώνονται την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Αυτοί οι σχηματισμοί προέρχονται κυρίως από τον χώρο της Ακρας Δεξιάς στο πλαίσιο και της ευρύτερης διεθνούς συνθήκης, αλλά όχι με τρόπο αποκλειστικό: το κόμμα που ευνοείται όσο κανένα άλλο στη συγκυρία είναι η Πλεύση Ελευθερίας. Γεγονός καθόλου τυχαίο, όπως έχει σωστά επισημανθεί με όλους τους δυνατούς τρόπους στον δημόσιο διάλογο. Ηρθε, όμως, για να μείνει – αυτή τη φορά – η Ζωή Κωνσταντοπούλου;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
