Στη γη της βρισκόταν η αρχαιότερη παράσταση του Ηρακλή – ένα επιχρυσωμένο ξόανο που τον απεικόνιζε στην πάλη του με τον ποταμό Αχελώο. Ενας βωμός αφιερωμένος στον Δία ύψους 6-7 μ. σχηματισμένος από την τέφρα των ζώων που θυσιάζονταν στον πατέρα θεών και ανθρώπων για τρεις αιώνες και ο οποίος έκρυβε στα σωθικά του περί τα 4.000 μικρά πήλινα και χάλκινα ειδώλια ανδρών και ζώων. Από το χώμα της αναδύθηκε μια πήλινη πινακίδα στην επιφάνεια της οποίας είναι χαραγμένο ένα από παλαιότερα σωζόμενα απόσπασμα της Οδύσσειας από τον ελληνικό χώρο. Κι εκεί «ξαπόστασε» και μια Γρύπαινα – εκείνο το δαιμονικό ον με σώμα λιονταριού, κεφάλι και φτερά αετού – που σε μια μοναδική στιγμή για την αρχαία τέχνη, εμφανίζεται να θηλάζει το μωρό της.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
