Υποτίθεται ότι ο αλγόριθμός μου είναι ολοδικός μου. Είναι το καταφύγιό μου. Με ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Ξέρει τι ψάχνω, τι βλέπω, τι ακούω, τι τρώω, τι μ’ αρέσει, τι σιχαίνομαι, τι πιστεύω. Ξέρει τους φόβους μου και τις ευαισθησίες μου. Ξέρει ότι δεν αντέχω τον Τραμπ κι ότι λατρεύω τα κόμικς και τη Μαντόνα. Υποτίθεται ότι είναι το πλέγμα ασφαλείας μου. Είναι τόσο καλά δομημένος και εκπαιδευμένος ώστε να μου δείχνει μόνο αυτά που μ’ ενδιαφέρουν. Μοναδικός του στόχος είναι να με κρατάει εκεί: μπροστά στο κινητό, με το δάχτυλο να γλιστράει πάνω κάτω στην οθόνη και τις εικόνες να γλιστρούν πέρα δώθε στα μάτια μου με τις ώρες. Ωσπου να κουράζεται το χέρι μου και να μου πέφτει το κινητό στη μούρη ύστερα από ατελείωτες ώρες ξαπλωτού σκρολαρίσματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή