Για τον Τσέχοφ, η τέχνη του να γράφεις ήταν η τέχνη να συντομεύεις. Για τον Μπόρχες, το γράψιμο δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα κατευθυνόμενο όνειρο. Για τον Ουάιλντ, συγγραφέας ήταν κάποιος που έχει εκπαιδεύσει το μυαλό του να είναι άτακτο. Για τον Κούντερα, το να είσαι συγγραφέας δεν σημαίνει να κηρύττεις μια αλήθεια, σημαίνει να ανακαλύπτεις μια αλήθεια. Για τους έλληνες εν ενεργεία πολιτικούς και τους παροικούντες την πολιτική αγορά που αποφασίζουν να γράψουν τα απομνημονεύματά τους ή να μοιραστούν με το αναγνωστικό κοινό τις σκέψεις τους πάνω σε μικρά ή μεγάλα θέματα, πάλι, η συγγραφή βιβλίων είναι μάλλον μόδα αυτή την περίοδο. Αρκετοί ετοιμάζουν τα δικά τους και περισσότεροι έχουν εκδώσει ένα το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή