Νομίζουμε ότι η κανονικότητα ορίζει τη ζωή και όχι τα απανωτά σοκ

Είναι ένα μυθιστόρημα που ξεκινά με βλέμματα μέσα απ’ το παράθυρο, «φύλλα που τα σαρώνει το σκοτάδι» και μια επιστήμων, μητέρα τεσσάρων παιδιών, θέλει να κερδίσει τη στιγμή απραξίας που της αναλογεί κοιτάζοντας απλώς τον κήπο. Στην επόμενη – δεύτερη – σελίδα ο κόσμος της Εϊλις έχει αλλάξει. Τον αλλάζουν οι δύο αστυνομικοί που αναζητούν τον σύζυγό της, Λάρι Στακ, αναπληρωτή γραμματέα της Ενωσης Δασκάλων Ιρλανδίας, ως αντιφρονούντα κατά του κράτους. Η Ιρλανδία στο «Prophet song» του Πολ Λιντς, ο οποίος κέρδισε την περασμένη Κυριακή το βραβείο Μπούκερ – και το έπαθλο των 50.000 στερλινών –, δεν είναι αυτή που γνωρίζουμε. Ούτε καν αυτή που γνωρίσαμε μετά την οικονομική κρίση του 2008 (αν και οι ψυχολογικές επιπτώσεις προφανώς και καταφέρνουν να βρουν θέση στις διαφορετικές αποχρώσεις του βιβλίου). Είναι ένα αστυνομικό, ολοκληρωτικό καθεστώς, που λειτουργεί σε συνθήκες στρατιωτικού νόμου και επείγουσας κατάστασης – μια παραπαίουσα δημοκρατία πριν μεταμορφωθεί σε τυραννία.