Ο κόσμος κι ο υπόκοσμος

Κάθε πόλη, κάθε δήμος, κάθε γειτονιά πρέπει να παρέχει στους ανθρώπους/πολίτες ένα μίνιμουμ κοινωνικής και ψυχικής ευρυχωρίας ώστε να δια-μορφώνονται οι όροι μιας κουλτούρας κοινών αξιών και στάσεων. Οταν όμως κυριαρχούν η αμορφία, η αταξία και η ανασφάλεια, τότε οι «έγκλειστοι» του χώρου υιοθετούν εκόντες/άκοντες μια νοσηρή συμπεριφορά [για άλλους επιβίωσης και γι’ άλλους εξουσίασης], κύριο μέρος της οποίας είναι η παραβατικότητα και το έγκλημα. Σε περιοχές όπου έχουν σωρευθεί πολλά αρνητικά οικολογικά στοιχεία [όπως π.χ. η μόλυνση του περιβάλλοντος με επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων, η φτώχεια, η ανεργία κ.λπ.], εμφανίζονται και έντονες αντικοινωνικές συμπεριφορές [από συμμορίες ανηλίκων μέχρι διακίνηση ναρκωτικών και πορνεία]. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις δημιουργούνται συνοικίες διπλής ή τριπλής όψης [π.χ. ευκατάστατων, μεταναστών, γκετοποιημένων]. Στο κέντρο αυτών των χώρων αναπτύσσεται η μαύρη τρύπα της εγκληματικότητας, οργανωμένο έγκλημα, μαφίες, που ελέγχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις κακόφημες/ζόρικες πλατείες και εν γένει τις υπόγειες ζωές της νύχτας [από λαθρεμπόριο μέχρι προστασία].