Τα παιδιά του Μεγάλου Νερού

Τη σκηνή την είδε όλη η Ελλάδα. Και αν δεν ήταν από τις πιο σπαρακτικές της θεομηνίας, ήταν απ’ αυτές που συγκίνησαν περισσότερο. Το σπίτι έχει πλημμυρίσει και μια οικογένεια φαίνεται ότι έχει εγκλωβιστεί στα βρωμόνερα. Ανάμεσά τους κι ένα μωρό. Μηνών ακόμη. Ο άνδρας της ΕΜΑΚ, με το νερό να φτάνει έως το στήθος του, του ψιθυρίζει, καθώς το κρατάει στα χέρια του σαν εύθραυστη πορσελάνη, λόγια καθησυχαστικά. Δεν τον ακούς αλλά το καταλαβαίνεις από το ύφος του. Και από το βλέμμα του μωρού που αναγνωρίζει τον διασώστη του. Δεν κλαίει μέσα σ’ αυτό το αλλόκοτο περιβάλλον, μοιάζει περισσότερο εντυπωσιασμένο παρά φοβισμένο. Μόνο το κλάμα της μάνας του ακούγεται που γίνεται κι αυτό θρόισμα ευγνωμοσύνης όταν το παίρνει στα χέρια της.