Υποστηρίζουν πολλοί ότι κακώς ασχολούμαστε τόσο πολύ με τον Κασιδιάρη και το λεγόμενο «κόμμα» του. Θα ήταν καλύτερα, λένε, να μη δίνουμε στον καταδικασμένο χρυσαυγίτη τόση δημοσιότητα, να τον αντιμετωπίσουμε με την περιφρόνηση που του αξίζει, να τον αγνοήσουμε, βέβαιοι ότι το ίδιο θα κάνει όταν έρθει η ώρα και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Η άποψη αυτή είναι λανθασμένη. Διότι ο χαρακτηρισμός της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και η καταδίκη του ηγετικού της πυρήνα δεν σταμάτησαν την τοξική προπαγάνδα αυτού του μορφώματος ούτε ανέκοψαν τις προσπάθειες επιστροφής του στο κοινοβούλιο είτε διά της ευθείας είτε διά της πλαγίας οδού. Η δημοκρατία όμως δεν μπορεί να παρακολουθεί, αδιάφορη και ανυπεράσπιστη, την υπονόμευσή της. Ούτε μπορεί να ανεχθεί την εκπροσώπηση εγκληματιών από παλαιούς δικαστικούς λειτουργούς. Οφείλει να επαγρυπνά και να λαμβάνει μέτρα.

Ορθώς λοιπόν η κυβέρνηση ψήφισε στο πρόσφατο παρελθόν ρυθμίσεις που θέτουν σαφείς περιορισμούς στη συμμετοχή τέτοιων μορφωμάτων στις εκλογές. Και είναι διατεθειμένη να ψηφίσει και νέες ρυθμίσεις προκειμένου το τμήμα του Αρείου Πάγου που θα κληθεί να λάβει τις αποφάσεις του στις 5 Μαΐου να συνεδριάσει εν ολομελεία και να έχει στη διάθεσή του όλα τα στοιχεία που χρειάζεται.

Ανεξαρτήτως όμως όλων αυτών, το βέβαιο είναι πως οι μάχες μακροπρόθεσμα κρίνονται στην κοινωνία. Εκεί πρέπει να συντριβούν οριστικά οι ιδέες του μίσους, του αυταρχισμού και του ρατσισμού, μαζί με τα πρόσωπα που τις προπαγανδίζουν. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η εφημερίδα μας επιμένει με καθημερινά εκτενή ρεπορτάζ και με την αρθρογραφία της να υπενθυμίζει τι έχουν κάνει οι νοσταλγοί του νεοναζισμού, για ποια εγκλήματα έχουν καταδικαστεί, με ποιους τρόπους προσπαθούν να ξεγελάσουν σήμερα τους πολίτες και γιατί η Δικαιοσύνη πρέπει να λάβει το ταχύτερο δυνατό τις αμετάκλητες αποφάσεις της ώστε να κλείσουν τα παράθυρα επιστροφής των φαντασμάτων.

Διότι η δημοκρατία μπορεί να είναι γενναιόδωρη, μπορεί να είναι συμπεριληπτική, δεν είναι όμως αφελής. Κι αν συγχωρεί όσους δείχνουν ειλικρινή μεταμέλεια, είναι άτεγκτη απέναντι σ’ εκείνους που επιμένουν να προκαλούν.