Οταν πριν από αρκετούς μήνες είχαμε παρουσιάσει το βιβλίο-οδηγό του κριτικού κινηματογράφου Δημήτρη Κολιοδήμου «101 ελληνικές ταινίες που πρέπει να πεθάνεις πριν τις δεις» (εκδόσεις Οξύ), είχαμε αναφερθεί στο ότι το «κακό» ανέκαθεν ήταν ελκυστικότερο του καλού και σε θέματα κριτικής, ακόμα περισσότερο. Γι’ αυτό και ο αρκετά προβοκατόρικος τίτλος εκείνου το οδηγού έλκυσε την προσοχή εκείνων που ενδιαφέρονται να διαβάσουν κινηματογραφικές «κακίες» μεν, με άποψη δε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή