Ο φόβος της Ακροδεξιάς και τα παραθυράκια ανησυχίας

Η πολιτική καθημερινότητα χωρίζεται στην περίοδο πριν και μετά την τραγωδία στα Τέμπη: από την αρχή φάνηκε πως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στον δρόμο προς την κάλπη. Οι πρώτες διαδηλώσεις επιβεβαίωσαν πως, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, ο θυμός για ό,τι συνέβη διαχέεται στην ελληνική κοινωνία. Και έπειτα ήρθαν οι δημοσκοπήσεις, στις οποίες επιβεβαιώθηκε πως, τουλάχιστον στην αρχή αυτής της νέας συνθήκης, ο θυμός αυτός δεν βρίσκει αντίκρισμα στις μεγαλύτερες συστημικές δυνάμεις. Παρατηρήθηκε, ωστόσο, κάτι ακόμα – παρότι η κοινή γνώμη γνωρίζει πια πως με βάση την τροπολογία που ψηφίστηκε πρόσφατα το κόμμα Κασιδιάρη δεν έχει πολλές πιθανότητες να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία, υπάρχουν αρκετοί που επιμένουν να απαντούν πως θα το ψηφίσουν. Σε κάποιες έρευνες, μάλιστα, όπως αυτές της MRB και της Metron Analysis, το ποσοστό του καταγράφεται ανεβασμένο σε σχέση με αυτό που ήταν πριν: στην πρώτη φτάνει στο 4% από το 2,5% στην πρόθεση ψήφου, ενώ στη δεύτερη στο 3,6% από το 1,8% – περνάει δηλαδή το ψυχολογικό όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή, χωρίς καν την αναγωγή επί των εγκύρων.