Η απόφαση του υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί μετά  την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, ήταν η μόνη ορθή, ήταν η επιβεβλημένη που έπρεπε ως αρμόδιος υπουργός να λάβει. Επραξε ορθά που έφυγε έπειτα από αυτό που δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου να συμβαίνει σήμερα, στον 21ο αιώνα, σε ευρωπαϊκή χώρα – και πριν κάνει κανείς οποιαδήποτε σύγκριση με άλλα δυστυχήματα που όντως συμβαίνουν αλλού, ας έχει στο μυαλό του το εξής: η Ελλάδα διαθέτει μία (1) γραμμή προς τον βορρά και άλλη μία στον νότο, όπου εκτελούνται συνολικά διψήφια δρομολόγια ημερησίως. Αυτά που εδώ εμείς αποκαλούμε υψηλής ταχύτητας είναι μεσοχαμηλής για τις προηγμένες σιδηροδρομικά χώρες. Στη Γαλλία λ.χ., οι «Μεγάλες γραμμές» τρέχουν στις ευθείες σταθερά με πάνω από 330 χιλιόμετρα την ώρα κάθε μέρα όλο τον χρόνο, εδώ και χρόνια. Το ίδιο όλο και πιο πολύ στη Γερμανία, για να μην αναφέρει κανείς φυσικά την Ιαπωνία ή, πλέον, την Κίνα, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σε όλες αυτές πάντως, οι κινήσεις των τρένων είναι καθημερινά χιλιάδες σε έκαστη, όχι μετρημένα στα δάχτυλα! Και αυτό είναι το πιο εξωφρενικό απ’ όλα. Οτι δεν μιλάμε για δίκτυο σιδηροδρόμων. Αλλά για μία και μία γραμμή. Που ούτε καν συναντιούνται. Δηλαδή, για τίποτα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ