Ιδεοληψίες

^«Κάθαρμα ο Πούτιν», «κτήνος ο Ερντογάν», δεν τους διαβάζουμε βέβαια στις εφημερίδες, ακούμε όμως καθημερινά τους χαρακτηρισμούς αυτούς, να τους εκτοξεύουν άγνωστοί μας στον δρόμο, ενώ μιλούν στο τηλέφωνο, αλλά συχνά και δικοί μας άνθρωποι. Χωρίς να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν τόσο μεγάλα θέματα σε σχέση με τους ηγέτες που τα διαχειρίζονται να καλυφθούν ή να εξαντληθούν, όσο οξείς, υποτιμητικοί ή προσβλητικοί και αν είναι. Επειδή μια λέξη μονάχη της – όσο και αν για τον Κόλεριτζ η ιστορία μιας λέξης είναι συχνά μεγαλύτερη σε σχέση με την ιστορία μιας εκστρατείας – δεν κινητοποιεί την κριτική σκέψη προκειμένου να συνειδητοποιήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει με τους καταγγελλόμενους με τον απαξιωτικό τρόπο των προσβλητικών – όπως φαντάζεται – χαρακτηρισμών, θα μπορούσες να ισχυριστείς πως με το να διακινούνται ελευθέρως όπου γης οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν αποκλείεται να έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.