Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
«Τον εαυτό μου ρώτησα... Ελα, μου 'πε, πάμε τώρα, δεν φοβόμαστε την μπόρα…». Ετσι ξεκινούσε το σημείωμά της η Βάσω Αλλαγιάννη για να προλογίσει τις συναυλίες στο Θέατρο Μπάντμιντον στις 27 Οκτωβρίου 2015 με τους Χαρούλα Αλεξίου, Μανώλη Λιδάκη, Βασίλη Λέκκα, Πίτσα Παπαδοπούλου και Ορφέα Περίδη. Χθες η Χαρούλα Αλεξίου με ανάρτησή της ανακοίνωσε την οριστική αποχώρηση της σπουδαίας δημιουργού από τα εγκόσμια. Σε εκείνο το σημείωμά της ακτινογράφησε με δικά της λόγια την πορεία της ζωής της, τους φίλους και συνοδοιπόρους της. «Από το πρώτο μου "πέταγμα" στο τραγούδι με τον "Γλάρο", στην τελευταία μου δισκογραφική "πτήση" με τον δίσκο "Τον εαυτό μου ρώτησα"... Και τον ξαναρώτησα... και είπα, ναι, θέλω τους φίλους μου όλους μαζί, να τους μιλήσω με τα τραγούδια μου, να μιλήσουνε οι καρδιές μας γιατί μαζί περνάμε τις συμπληγάδες αυτού του τόπου, τις συμπληγάδες όλης της ανθρωπότητας... Μαζί ψάχνουμε να ξανά ονειρευτούμε ζωή, μαζί χαιρόμαστε και μαζί πονάμε, η μοίρα μας είναι κοινή... Γράφω τραγούδια πολλά χρόνια, αυτός είναι ο τρόπος της ψυχής μου, να εκφράζει, να επικοινωνεί, να καταθέτει και να μοιράζεται τα βιώματα... Αισθάνθηκα ότι τώρα είναι η ώρα να βρεθούμε και να τα πούμε όλα... τραγουδώντας! Ετσι είμαστε εμείς οι Ελληνες... τραγουδάμε στα δύσκολα... στις αγωνίες μας, στους πόνους μας και... στις χαρές μας! Αχ, Ελλάδα, σ' αγαπώ..!».
Η Βάσω Αλλαγιάννη έμαθε μουσική πλάι στον Μάνο Λοΐζο αλλά και, αργότερα, στον Νότη Μαυρουδή. Αρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια τα οποία ακούγοντάς τα οι «δάσκαλοι αλλά και εμπνευστές της», όπως τους αποκαλεί στη δική της ιστοσελίδα, την παρακίνησαν να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Μέσα σε εκείνα τα πρώτα τραγούδια που έγραψε υπήρχαν διαμάντια όπως ο «Γλάρος» (το ερμήνευσε αργότερα ο Μανώλης Λιδάκης). Η πρώτη δισκογραφική της δουλειά αγκαλιάστηκε από το μουσικόφιλο κοινό. Ηταν το «Χαράτσι» (1982), όπου σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη έγραψε τον «Υδροχόο» και το «Λεμόνι στην πορτοκαλιά», για τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου. Οι ίδιοι δημιουργοί - Αλλαγιάννη, Ρασούλης, Παπάζογλου - έδωσαν ακόμα δύο δίσκους, τα «Σύνεργα» (1990) και το «Στον Λυκαβηττό» (1991), με το τραγούδι «Αχ, Ελλάδα» να γίνεται ο ύμνος που αγγίζει την ψυχή του σύγχρονου Ελληνα. Η δημιουργική της φλέβα χτυπά σε δίσκους που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Συνεργάστηκε δισκογραφικά με τον Μανώλη Λιδάκη («4 κύκλοι τραγουδιών», 1995), τη Βούλα Σαββίδη («Το φίλημα του χρόνου», 1992), την Πίτσα Παπαδοπούλου («Με τα μάτια κλειστά», 1994, με το τραγούδι «Πού πάει η αγάπη όταν φεύγει»), τον Σταύρο Λογαρίδη («Ονειρεμένες πολιτείες», 1996), τη Χαρούλα Αλεξίου («Παράξενο φως», 2000), τον Δημήτρη Μπάση («Μιλάω χρόνια», 2000) και άλλους.
