Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Eνας ασπρόμαυρος, δυστοπικός, εγκαταλειμμένος κόσμος ανοίγεται στη σκηνή. Μια πινακίδα ξεχασμένης διαφήμισης στέκεται σαν σκιάχτρο στον μακρινό ορίζοντα. Το έδαφος είναι χορταριασμένο ενώ κάποια καδρόνια μοιάζουν με όπλα μιας ξεχασμένης συμπλοκής. Ανάμεσά τους γεννιέται η αγωνία για το αύριο ή μήπως η αγωνία για το τίποτα; Η εφηβεία, τα όνειρα και ο ρομαντισμός μπαίνουν σε πρώτο πλάνο όσο τα όρια του κόσμου αλλάζουν. Αυτή είναι η αφετηρία της χορογραφίας «Το ισοκράτημα ενός παιδιού» του Κωνσταντίνου Ρήγου που παρουσιάζεται από σήμερα στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο πλαίσιο της παράστασης «3 rooms». Στο συγκεκριμένο τρίπτυχο που ολοκληρώνει τη φετινή καλλιτεχνική περίοδο του Μπαλέτου της Λυρικής, ο διευθυντής του ανοίγει έναν δημιουργικό διάλογο με δύο από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του παγκοσμίως. Τον κορυφαίο τσέχο χορογράφο Γίρζι Κίλιαν με το έργο «Petite mort» και τον διεθνώς αναγνωρισμένο Ισραηλινό Οχάντ Ναχαρίν με το «Minus 16».
«Από τότε που ανέλαβα τη θέση του διευθυντή του Μπαλέτου ήθελα να καταφέρουμε να καλέσουμε ονόματα σημαντικά της παγκόσμιας χορευτικής σκηνής, τα οποία έχουν γράψει μία ιστορία, έχουν το δικό τους στυλ, τη δική τους ιδιοσυγκρασία και τα οποία θα χορογραφούσαν το Μπαλέτο. Και ο Νάτσο Ντουάτο που ήρθε την πρώτη χρονιά και ο Κίλιαν με τον Ναχαρίν είναι μέσα σε αυτούς τους χορογράφους, οι οποίοι με έναν τρόπο έχουν δώσει ένα στίγμα και έχουν προωθήσει με διαφορετικό τρόπο την τέχνη του χορού» αναφέρει ο Κ. Ρήγος στο «Νσυν». «Η ιδέα η δική μου ήταν να χορέψουν οι χορευτές μας όσο το δυνατόν περισσότερα διαφορετικά στυλ, διαφορετικούς χορογράφους, να έρθουν σε επαφή με διαφορετικό υλικό. Είναι στη λογική να δουλέψουν με πολύ διαφορετικούς τρόπους και ουσιαστικά να εκπαιδευτούν. Οσες φορές ήρθαν άλλοι χορογράφοι να δουλέψουν, κυρίως οι ξένοι, έμειναν πολύ ευχαριστημένοι από το σύνολο» συνεχίζει.
Στο «3 Rooms» το Μπαλέτο της Λυρικής ερμηνεύει για πρώτη φορά χορογραφίες των Κίλιαν και Ναχαρίν ενώ στην αντίστοιχη του Κωνσταντίνου Ρήγου μοιράζονται για πρώτη φορά τη σκηνή με σπουδαστές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Λυρικής και της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. «Η παράσταση είναι στην κλασική λογική των μικρών μπαλέτων που γίνεται παντού στον κόσμο. Προσπαθούσα να σκεφτώ τι είναι αυτό που συνδέει τα έργα και είπα τα δωμάτια. Γιατί ουσιαστικά ο κάθε χορογράφος είναι ένα δωμάτιο, ένας κόσμος διαφορετικός. Γι' αυτό και στο δικό μου το κομμάτι κυριαρχεί η δουλειά που έγινε με τους σπουδαστές. Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία ανάμεσα στην ΚΣΟΤ και στη Σχολή της Λυρικής. Είχα αυτή την ιδέα ότι είναι μια στιγμή που το Μπαλέτο θα μπορούσε να συνεργαστεί και με νεότερους. Το δικό μου δωμάτιο είναι το πειραματικό δωμάτιο, στο οποίο γίνεται ένα διαφορετικό σχέδιο. Θεώρησα ότι επειδή τα άλλα έχουν πραγματικά κλασικά στοιχεία του σύγχρονου χορού, ταίριαζε κάτι πειραματικό στο πρώτο δωμάτιο» επισημαίνει ο Κ. Ρήγος.
Μετουσιώνοντας σε βήματα και κινήσεις το έργο του Γιώργου Κουμεντάκη «Το ισοκράτημα ενός παιδιού», ο διευθυντής του Μπαλέτου κατέληξε σ' ένα έργο όπου, με αφετηρία τη βυζαντινή μουσική, έρχεται η ανακάλυψη του κόσμου της φύσης και της παράδοσης. «Αυτό το έργο ταίριαζε στην ιδέα που είχα να χρησιμοποιήσω νέους χορευτές. Εχει να κάνει με την παράδοση αλλά και με την ενέργεια, αφού το τελευταίο του κομμάτι είναι ένας πυρρίχιος. Μουσικά είναι τόσο πολύπλοκο, αλλά και ταυτόχρονα τόσο μελωδικό στο δεύτερό του μέρος και τόσο ενεργειακό στο τρίτο που νομίζω ότι με έναν τρόπο είναι και σαν εισαγωγή στο όλο θέμα της παράστασης. Κρατώντας βέβαια και τη δική του προσωπικότητα, γιατί είναι κάτι πολύ διαφορετικό μια και είναι το μόνο που παίζεται με ζωντανή ορχήστρα. Η χορογραφία μου συνομιλεί με τις άλλες και μ' έναν τρόπο εισάγει αισθητικές που υπάρχουν στις υπόλοιπες» δηλώνει ο δημιουργός.
Για τον Κ. Ρήγο, στο κομμάτι του η εμπειρία και η γνώση στέκονται δίπλα στην τραχύτητα και την ευαισθησία, δημιουργώντας ένα κινησιολογικό ρίσκο. Παράλληλα, φτιάχνει όμως κι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέαμα. «Επειδή και η δομή της παράστασης είναι τέτοια, νομίζω ότι οι θεατές θα φύγουν με ένα αίσθημα ευτυχίας και ολοκλήρωσης. Εγώ όταν η πρόβα του Ναχαρίν τελείωσε, είχα βουρκώσει. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Γιατί ήμουν τόσο χαρούμενος που τελικά αυτό το όνειρό μου να συναντηθώ με αυτούς τους ανθρώπους έγινε πραγματικότητα. Δεν μπορούσα ούτε να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά που χόρεψαν εξαιρετικά το κομμάτι. Αυτή η συγκίνηση είναι ίσως από τις καλύτερες στιγμές μου ως διευθυντή του Μπαλέτου της Λυρικής» καταλήγει ο ίδιος.
INFO
«3 Rooms», στις 18 - 22/5, Εθνική Λυρική Σκηνή (Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, Λεωφόρος Συγγρού 364, Καλλιθέα, τηλ. 213-0885700, είσοδος 10-70 ευρώ, προπώληση ταμεία της Λυρικής και ticketservices.gr)
