Ηταν κάτι περισσότερο από μια συναυλία. Την περασμένη εβδομάδα στο Konzerthaus της Βιέννης ο Κωνσταντίνος Καρύδης έστησε το ακριβέστερο σκηνικό μέσα στο οποίο αντήχησαν το εφιαλτικό παρόν αλλά και η προσευχή για ειρήνη. Εργα γραμμένα από συνθέτες που διαφέρουν στην εκκίνησή τους, στις καταβολές τους και στο μουσικό τους ιδίωμα συναντήθηκαν με την αισθητική μαεστρία του ευφυούς αρχιμουσικού, έγιναν ένα «σώμα». Στο πρώτο μέρος ο Καρύδης παρουσίασε τη «Συμφωνία του Χριστού» του Χαρίλαου Περπέσα καθοδηγώντας την Wiener Symphoniker. Ενα έργο που γράφτηκε λίγο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και που σε πολλά σημεία του ο συνθέτης εγκόλπιζε τους εφιαλτικούς ήχους του θλιβερού ολέθρου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή