«Βγείτε έξω με τα χέρια ψηλά»

Χτυπούσαν τα παράθυρα του σπιτιού και τους ρωτούσαν που κρύβονται οι ναζί. «Στο χωριό μας δεν υπάρχουν ναζί» απάντησαν ο Ολεκ και η σύζυγός του. «Είμαστε Ρώσοι, ήρθαμε να σας σώσουμε» είπαν οι στρατιώτες. «Από ποιους;» αναρωτήθηκε η Ιρίνα. «Βγείτε έξω με τα χέρια ψηλά» πρόσταξαν οι στρατιώτες και ο Ολεκ με τη σύζυγό του το έκαναν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τρεις στρατιώτες ανέκριναν την Ιρίνα. Τη ρωτούσαν πού κρύβονται οι ναζί και της εξηγούσαν ότι για όλα όσα συμβαίνουν φταίνε οι ίδιοι οι Ουκρανοί που έδιωξαν τον πρόεδρο το 2014. Δεν την ακούμπησαν, δεν τη χτύπησαν παρά μόνο την απειλούσαν. Την ανάκριση διέκοψε ο ήχος των πυροβολισμών. Η Ιρίνα έτρεξε προς τον δρόμο. Ο άντρας της, ο Ολεκ, ήταν νεκρός, γυμνός, στη διασταύρωση στην οδό Γιάμπλουνσκα. «Τον είχαν πυροβολήσει στο κεφάλι! Τα μυαλά του ήταν χυμένα στο οδόστρωμα. Πρώτα τον έγδυσαν και μετά τον σκότωσαν! Γυμνό. Μπροστά από το σπίτι μας» διηγείται η Ιρίνα με τα μάτια κλειστά. «Ούρλιαξα! «Σκότωσε κι εμένα» του φώναξα! Σήκωσε το όπλο και με σημάδεψε. Εκλεισα τα μάτια. Το κατέβασε… «Σκότωσέ με» του φώναξα! Τρεις φορές σήκωσε το όπλο και με σημάδεψε, τρεις φορές το κατέβασε και γελούσε μαζί μου!». Ο Ολεκ ήταν 40 ετών. Η σορός του έμεινε για ώρες στο πεζοδρόμιο, μέχρι που έσκαψαν για να τον θάψουν μπροστά από το σπίτι τους. Η μονοκατοικία δεν υπάρχει πια… Οι στρατιώτες την έκαψαν φεύγοντας. Ο Βλοντοντίμιρ κλαίει με λυγμούς. «Εγώ είμαι ο μπαμπάς της Ιρίνα, αλλά και ο Ολεκ πατέρα με φώναζε. Προσπαθούσα να σβήσω τη φωτιά όταν τον είδα γυμνό στη διασταύρωση να φωνάζει «Παιδιά, τι πράγματα είναι αυτά; Γιατί το κάνετε αυτό;» αλλά δεν τον λυπήθηκαν. Ηταν Τσετσένοι του Καντίροφ, έφταναν μέχρι το στήθος μου» λέει ο Βλοντοντίμιρ και μου δείχνει τα ρούχα του Ολεκ, ένα κουβάρι κάτω από το δέντρο. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι και μια εκρού μάλλινη μπλούζα πριν τον ξεγυμνώσουν και τον εκτελέσουν. Τώρα ο Βλοντοντίμιρ και Ιρίνα δεν έχουν τίποτα… δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν ζωή. Οι εθελοντές τους φέρνουν νερά και κονσέρβες. Ακόμα και τα ρούχα που φοράνε είναι δανεικά. Μόνο η γάτα που μπερδεύεται ανάμεσα στα πόδια τους τούς θυμίζει ότι κάποτε υπήρξαν κανονική οικογένεια. Πηγαινοέρχονται στην αυλή του καμένου σπιτιού και μπαινοβγαίνουν στο καμένο σπίτι χωρίς σκοπό, σαν να θέλουν να ξυπνήσουν από ένα κακό όνειρο και να ξαναγίνουν όλα όπως πριν.