Η ελληνική τέχνη στην αρχαία νεκρόπολη της Νάπολι

Είναι μια από τις πιο θορυβώδεις γειτονιές της Νάπολι, εκεί που χιλιάδες τουρίστες συνωστίζονταν – προ της πανδημίας – για ένα κομμάτι αυθεντικής ιταλικής πίτσας. Μόνο που ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνώριζαν ότι η Σανιτά, όπως ονομάζεται η εν λόγω γειτονιά που άρχισε να δημιουργείται μετά το 1500, θεμελιώθηκε πάνω σε μια θάλασσα από λάσπη και βράχους που μεταφέρθηκαν ώς εκεί από τους γειτονικούς πορώδεις λόφους μέσω των βροχοπτώσεων. Και ότι στον «βυθό» της βρίσκεται μια ολόκληρη «πολιτεία» νεκρών που σμιλεύθηκε πριν από 2.000 και πλέον χρόνια στον μαλακό τόφφο, το πυροκλαστικό πέτρωμα που προέρχεται από τα υλικά που εκτινάσσονται κατά τη διάρκεια μιας ηφαιστειακής έκρηξης. Και είναι μέρος αυτής της νεκρόπολης που ετοιμάζεται να αναδυθεί στο φως και να υποδεχθεί τους πρώτους της επισκέπτες το ερχόμενο καλοκαίρι επιτρέποντάς τους όχι μόνο να γνωρίσουν τον κόσμο των νεκρών – όπως ήταν οργανωμένος από τους αρχαίους Ελληνες, δημιουργούς της αποικίας που εξελίχθηκε σε κέντρο της Μεγάλης Ελλάδας – αλλά να δουν και σπάνια σωζόμενα δείγματα αρχαίας ελληνικής ζωγραφικής, τα οποία εκτιμάται ότι μπορεί να φιλοτεχνήθηκαν από τους σπουδαίους καλλιτέχνες που κόσμησαν και τους περίφημους μακεδονικούς τάφους.