«Η δίωξη Βαξεβάνη, η καταδίωξη της δημοσιογραφίας που ερευνά αντί να προσκυνά, η περιστολή της δημοκρατίας αποτελούν ένα ακραίο μείγμα αντιδημοκρατικής εκτροπής και πολιτικής ηλιθιότητας» υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, συντασσόμενος με τις διακεκριμένες προσωπικότητες που καταγγέλλουν τη δίωξη του γνωστού δημοσιογράφου. Πολύ ωραίο πράγμα η διαμαρτυρία, αλλά όλοι αυτοί, και ασφαλώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αγνοούν ή, έστω, παρακάμπτουν τη συνταγματική τάξη, προκειμένου να παραγάγουν οργή και διαμαρτυρία. Για ποιον λόγο όμως διώκεται ο δημοσιογράφος;

Οταν η Βουλή παρέπεμψε τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, κίνησε την ποινική διαδικασία του άρθρου 86 του Συντάγματος (Δίωξη κατά μελών της Κυβέρνησης, Ειδικό Δικαστήριο). Σύμφωνα με αυτό, μαζί με τα μέλη κυβέρνησης που διώκονται, παραπέμπονται και οι τυχόν συμμέτοχοι στην υπόθεση. Το ποιοι είναι συμμέτοχοι το αποφασίζει η ποινική δικαιοσύνη. Οχι ένα απρόσωπο σύστημα, αλλά μια ανακρίτρια αρεοπαγίτης, το κρίσιμο πρόσωπο στην ποινική προδικασία – εν προκειμένω η Κωνσταντίνα Αλεβιζοπούλου, που είχε αρκετό χρόνο να μελετήσει συστηματικά την υπόθεση. Εκτός από τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο πρώην υπουργό, δηλαδή, ήταν δεδομένο ότι θα προσαχθούν και ιδιώτες.

Στο ειδικό δικαστήριο, δεν κρίνεται μόνο η υπόθεση Νοβάρτις αλλά και η υπόθεση Παπασταύρου (εκβιάσεις, παθητική δωροληψία κ.λπ.). Ολα αυτά είναι υπόθεση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Η οποία είναι ανεξάρτητη. Πρόεδρε Τσίπρα, αυτό λέει η δημοκρατική τάξη.