Παιδεία: Οι παράπλευρες απώλειες ενός ακόμα πειράματος

Η νέα σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινά. Η παραδοχή ότι σύγχρονα λειτουργικά εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι κατ’ αρχήν τα ανοιχτά, γεμάτα με μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και πανεπιστημιακούς, αυτόματα δημιουργεί την υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίσει έγκαιρα τις προϋποθέσεις λειτουργίας τους. Η επέλαση της πανδημίας ήρθε να αθροιστεί στα χρόνια προβλήματα που παραμένουν άλυτα. Οι πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές και επιδερμικές. Η συμβολή τους, περιορίστηκε στην ανάδειξη της έκτασης των στρεβλώσεων τις οποίες εξακολουθεί να συντηρεί, αναπαράγοντας ανεπάρκειες που έγιναν εξόφθαλμες. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα τόσο της καθυστερημένης καμπάνιας εμβολιασμού των νέων που ξεκίνησε επτά μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία, όσο και της πρόσφατης θεσμοθέτησης της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ. Αναφορικά με το πρώτο, τελικά η κυβέρνηση προέκρινε την επιλογή της εναπόθεσης των ελπίδων ανοσίας στην τύχη, τη φύση, τον καιρό που προεξοφλεί ότι θα είναι με το μέρος μας και δεν θα αδειάσει άλλη μια χρονιά τις σχολικές και πανεπιστημιακές αίθουσες. Σχετικά με τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μέτρου της Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που άφησαν σχολές και καθηγητές χωρίς φοιτητές, όλοι δείχνουν εκ των υστέρων εμβρόντητοι, κάποιοι και συντετριμμένοι: υπουργείο, πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί, φροντιστηριάρχες, βαθμολογητές.