Αν κάποιος ρωτούσε πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών σε ποιους αθλητές θα ποντάραμε για ένα μετάλλιο, η απάντηση θα ήταν η εξής: Στεφανίδη, Πετρούνιας, Τεντόγλου. Ηρθε, λοιπόν, η ώρα να τους απολαύσουμε.

Η Ελλάδα συνήθως δεν κατεβάζει πληθώρα πρωταθλητών με υψηλές βλέψεις στους αγώνες. Πάντα φυσικά υπάρχουν οι σοβαρής ελπίδες διάκρισης, συνήθως προκύπτουν και ορισμένες εκπλήξεις, αλλά ο κανόνας είναι ότι λίγοι είναι αυτοί που φέρουν το βάρος ή και τον τίτλο του φαβορί. Τόσο η Κατερίνα Στεφανίδη, όσο και ο Μίλτος Τεντόγλου και ο Λευτέρης Πετρούνιας, συγκαταλέγονται στους αθλητές που δικαίως τρέφουν ελπίδες για σημαντική επιτυχία. Για τον άρχοντα των κρίκων, οτιδήποτε και να ειπωθεί θα είναι λίγο. Εχει… βαρεθεί να φορά χρυσά μετάλλια, τον παραδέχονται οι πάντες στον χώρο, ο τρόπος που χαϊδεύει τους κρίκους σε συναρπάζει και βέβαια κάθε φορά το πρόγραμμά του είναι ένα κλικ δυσκολότερο σε σχέση με την προηγούμενη. Ποιος μπορεί να απειλήσει τον Πετρούνια όταν ο έλληνας πρωταθλητής βρίσκεται σε καλή κατάσταση; Μάλλον κανείς. Η Στεφανίδη θέλει να βρεθεί ξανά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, από μέρα σε μέρα ανεβάζει στροφές, η ψυχολογία της βελτιώνεται και το κυριότερο για την ίδια είναι πως θεωρείται αθλήτρια των «μεγάλων αγώνων και ραντεβού». Δεν τη λυγίζει το άγχος. Και μπορεί να τα καταφέρει ξανά, μολονότι ο ανταγωνισμός θα είναι πιο σκληρός από ποτέ. Οσον αφορά στον Τεντόγλου, η σταθερότητά του είναι αξιομνημόνευτη. Είτε στην Ελλάδα επιχειρούσε άλματα είτε στην Ευρώπη το τελευταίο διάστημα, πάντα έβγαζε μια αυτοπεποίθηση στις προσπάθειές του που δεν τη συναντάς εύκολα. Συνήθως …πετούσε πιο μακριά. Με τις επιδόσεις που έχει στα πόδια του, σίγουρα βρίσκεται σε αυτό που λέμε «μέσα στα μετάλλια».

Εν αναμονή, συνεπώς. Αρχίζουν οι μάχες που μπορεί στο τέλος να μας κάνουν να φορέσουμε το πλέον πλατύ μας χαμόγελο.