Οσο προχωρά το μεταγραφικό καλοκαίρι η ανάγκη απόκτησης καλών εξτρέμ από το σύνολο των ομάδων ανά την Ευρώπη αποδεικνύει ένα πράγμα: πως η συγκεκριμένη θέση είναι η πιο σημαντική αυτή τη στιγμή στο ποδόσφαιρο. Και ταυτόχρονα η πιο δύσκολη όσον αφορά την εξεύρεση ποιοτικών ποδοσφαιριστών. Και φαίνεται αυτό από τον τρόπο που μαθαίνουν πια να παίζουν οι ομάδες με σπουδαίους ποδοσφαιριστές σε αυτές τις θέσεις. Μπορούν να ξεκινήσουν από την άκρη και να γίνουν οι καλύτεροι σκόρερ των ομάδων τους.

Ο Εμπαπέ, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Νεϊμάρ, ο Σαλάχ, ο Μανέ, ο Σανέ, ο Ντι Μαρία και ένα σωρό άλλοι ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης έκαναν ή κάνουν καριέρα με αυτόν τον τρόπο. Κινούνται καταπληκτικά στη γραμμή, έχουν ταχύτητα και έκρηξη και μια εκτελεστική δεινότητα που τους κάνει να ξεχωρίζουν και να αποτελούν μήλον της Εριδος σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Προσφέρουν εκατομμύρια σε εκείνους και στις ομάδες που τους βάζουν σε διαπραγμάτευση.

Οχι τυχαία και στην Ελλάδα οι ομάδες με τους τρεις νέους προπονητές από το BIG 5 ψάχνουν κυρίως εξτρέμ με αυτές τις δυνατότητες. Ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ θέλουν να χτίσουν τη μεσοεπιθετική τους γραμμή γύρω από εκεί. Περισσότερο ενδιαφέρονται να βρουν δύο-τρεις καλούς εξτρέμ που θα τους κάνουν πολλές δουλειές, παρά επιθετικούς κι ας τους έχουν ανάγκη αυτή τη στιγμή. Ακόμα και ο Ολυμπιακός, που έχει επιλογές, έχει ξεκινήσει μεταγραφική αναζήτηση για τους πλαϊνούς.

Είναι οι αλλαγές που κάθε τόσο προκύπτουν στο ποδόσφαιρο. Κάποτε κομβικοί ήταν οι αμυντικοί μέσοι, παλαιότερα τα «δεκάρια», πρόσφατα τα «οκτάρια» όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τον «box to box» χαφ. Τώρα είναι τα χρόνια των εξτρέμ σχεδόν σε κάθε σύστημα που βλέπουμε. Από το 4-3-3 που τους βολεύει περισσότερο, έως το κλασικό 4-4-2.