Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Μία από τις σημαντικότερες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που επιταχύνθηκαν από την Covid-19 είναι η άνοδος των ψηφιακών πλατφορμών εργασίας. Ο συνδυασμός περιορισμών και παραγγελιών στο σπίτι, και η επακόλουθη μεγαλύτερη εξάρτηση από την απομακρυσμένη εργασία, έχει αυξήσει δραματικά τόσο την εξάπλωση όσο και την ένταση χρήσης τους.
Μέχρι πρόσφατα, υπήρχε σχετικά μικρή συζήτηση για το τι σήμαινε ο γρήγορος πολλαπλασιασμός των ψηφιακών πλατφορμών απασχόλησης για τη φύση της εργασίας και τη σχέση εργασίας. Ωστόσο, μια σημαντική πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας παρέχει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα - και εγείρει αρκετά περισσότερα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι ρυθμιστικές Aρχές.
Η ουσία του ζητήματος είναι ότι αυτοί που βρίσκουν εργασία μέσω ψηφιακών πλατφορμών εργασίας είναι αυτοαπασχολούμενοι, με την ίδια την πλατφόρμα να μη φέρει καμία ευθύνη για μισθούς ή αμοιβές ή ώρες και προϋποθέσεις εργασίας. Ορισμένες πλατφόρμες βάσει τοποθεσίας, ιδίως υπηρεσίες παράδοσης και ταξί, υπόκεινται σε κανονιστικό και νομικό έλεγχο σε χώρες που επιδιώκουν να τις αντιμετωπίσουν ως εργοδότες, αλλά αυτό εξακολουθεί να αποτελεί την εξαίρεση.
Oλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τέτοιοι εργαζόμενοι είναι ξεκάθαρα προφανή: ανασφάλεια εισοδήματος, πολύ άνιση κατανομή κινδύνων και τάση εκμετάλλευσης που υπονομεύει οποιαδήποτε έννοια της αυτονομίας και της ευελιξίας των εργαζομένων. Επίσης υπάρχουν οι ανησυχίες σχετικά με τις πλατφόρμες για τους συχνά αδιαφανείς αλγόριθμους, καθώς και τις αμοιβές και τις προμήθειες που χρεώνουν στους εργαζομένους, οι οποίοι συχνά δεν έχουν πραγματική επικοινωνία με εκείνους που έχουν την πλατφόρμα.
Αυτός είναι πραγματικά ένας διαφορετικός νέος κόσμος για τους εργαζομένους, με μερικές νέες ευκαιρίες και πολλές προκλήσεις. Στις αναπτυσσόμενες χώρες με κυρίως άτυπους εργαζομένους, οι πλατφόρμες μπορεί μερικές φορές να είναι ένα βήμα προς την τυποποίηση.
Πώς μπορεί το κανονιστικό πλαίσιο να αντιμετωπίσει αυτή τη νέα εργασιακή σχέση που φαίνεται τόσο στρεβλωμένη εναντίον των εργαζομένων; Είναι σαφές ότι πρέπει να επανεξετάσουμε το τι αποτελεί εργοδότη και να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τόσο τις ευθύνες τους όσο και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Χρειαζόμαστε επίσης πιο εκτεταμένες και ευέλικτες εκτιμήσεις σχετικά με τα πρότυπα εργασίας που προσφέρονται. Μερικά από αυτά μπορούν να γίνουν σε εθνικό επίπεδο. Επειδή οι ψηφιακές πλατφόρμες εργασίας λειτουργούν σε πολλές δικαιοδοσίες, ο διεθνής συντονισμός πολιτικής είναι επίσης απαραίτητος. Τώρα που ο κόσμος αναγνωρίζει για άλλη μια φορά τη σημασία του παγκόσμιου διαλόγου και της συνεργασίας, πρέπει να τεθεί στην ημερήσια διάταξη η ρύθμιση της εργασίας μέσω ψηφιακής πλατφόρμας.
Η Τζαϊάτι Γκος είναι καθηγήτρια Οικονομικών στο Jawaharlal Nehru University στο Νέο Δελχί, εκτελεστική γραμματέας της International Development Economics Associates και μέλος της Ανεξάρτητης Επιτροπής για τη Μεταρρύθμιση Διεθνούς Εταιρικής Φορολογίας
