Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Αν και η τηλεοπτική σεζόν βαδίζει προς το τέλος της, μια νέα σειρά αποδεικνύει ότι μπορεί να κάνει την ανατροπή. Ο «Σιωπηλός δρόμος» του Mega, με την υπογραφή του κορυφαίου διδύμου Πέτρου Καλκόβαλη και Μελίνας Τσαμπάνη, σε σκηνοθεσία Βαρδή Μαρινάκη, από το πρώτο κιόλας επεισόδιο την περασμένη Κυριακή έχει γίνει word of mouth στην τηλεοπτική κοινότητα. Η ιστορία του, άλλωστε, για την απαγωγή ενός σχολικού λεωφορείου με εννέα μαθητές δημοτικού, γόνους ισχυρών οικογενειών, δεν θα μπορούσε παρά να κεντρίσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Το ίδιο ισχύει για την κινηματογραφική αισθητική και τις δυνατές ερμηνείες του καστ. Μέρος αυτού, η καλή ηθοποιός Βίκυ Παπαδοπούλου που υποδύεται τη Μυρτώ Καρούζου, ανιψιά του μεγιστάνα της περιοχής, σύζυγο του δημάρχου και μητέρα του εξαφανισμένου Αλκη.
Πώς είναι η εμπειρία από τα γυρίσματα μέχρι στιγμής;
Είναι πολύ ωραία και πολύ ικανοποιητική για μια ηθοποιό. Είναι μια σειρά η οποία γυρίζεται με κινηματογραφικούς όρους. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρίσκομαι με αυτούς τους συντελεστές. Είναι υπέροχοι συνάδελφοι, ένας έμπειρος σκηνοθέτης με μια συγκεκριμένη καλή αισθητική, ένα συνεργείο που τα δίνει όλα για το καλύτερο αποτέλεσμα. Είναι μια σειρά που γίνεται με πολύ κόπο, πραγματική αγάπη και φροντίδα. Οπότε αισθάνομαι πολύ τυχερή που συμμετέχω σε αυτή τη δουλειά.
Τον χαρακτήρα που υποδύεσαι, τη Μυρτώ Καρούζου, πώς την προσεγγίζεις για το αντίστοιχο τηλεοπτικό αποτέλεσμα;
Στα δικά μου μάτια είναι μια γυναίκα ευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική. Προσπαθεί να είναι ψύχραιμη και παρά τον πανικό της να παίρνει τα πράγματα στα χέρια της. Βέβαια, αυτό που της συνέβη είναι πέρα από τη σφαίρα της φαντασίας κάθε γονιού. Οπότε υπάρχουν στιγμές που σε αυτό αντιδράει με ψυχραιμία κι άλλες πάλι που δεν μπορεί να διαχειριστεί το συναίσθημά της. Ενας κανονικός άνθρωπος δηλαδή. Ενας χαρακτήρας που παρ' όλο που δεν ξέρω αν έχω κοινά μαζί του, τον έχω αγαπήσει πολύ γιατί τον συνάντησα σε μια στιγμή η οποία ήταν πολύ τραγική. Προσπαθώ να φανταστώ, πέρα από την έρευνα που έχω κάνει, πώς μπορεί να συμπεριφερόμουν εγώ ή κάποιοι άνθρωποι που ξέρω πολύ καλά σε μια τέτοια περίπτωση και να βάλω στοιχεία που πιστεύω ότι της ταιριάζουν.
Πώς θα τη δούμε να εξελίσσεται;
Αργότερα είναι πιο δυναμικός ο ρόλος της Μαντώς. Είναι μια τραγική φιγούρα μέσα σε όλη αυτή την ιστορία, η οποία προσπαθεί να πατήσει στα πόδια της. Αλλά δέχεται χτυπήματα κάτω από τη μέση, τα οποία δεν την αφήνουν να ορθοποδήσει. Επεισόδιο με το επεισόδιο αποκαλύπτονται τόσα πολλά μυστικά, λάθη και πάθη του κάθε χαρακτήρα που νομίζω ότι σταδιακά γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα η ιστορία και οι χαρακτήρες. Στο πρώτο επεισόδιο κάπως τους «χαϊδέψαμε». Στα επόμενα αρχίζουμε και μπαίνουμε στη ζωή τους.
Βλέποντας το πρώτο επεισόδιο, η ιστορία αφήνει να διαφανεί ένα σχόλιο για την «τέλεια» κανονική κοινωνία, όπου φαινομενικά πάνε όλα καλά.
Φυσικά. Είναι φαινομενικά τέλεια, αλλά από κάτω κάποια πράγματα είναι σάπια. Προφανώς και υπάρχει αυτό το σχόλιο, αλλά δεν είναι χαρακτηριστικό της υψηλής κοινωνίας μόνο. Είναι γενικά για το πώς προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τον κόσμο μας κι αυτό που είμαστε οι ίδιοι. Για το ότι μονίμως πρέπει να φοράμε μια μάσκα, να απαντάμε στο «τι κάνεις» και να πρέπει να πεις καλά ενώ είσαι χάλια. Να μη θέλεις να επικοινωνείς αυτό που αισθάνεσαι τη δεδομένη στιγμή γιατί φοβάσαι ότι μπορεί να σε κρίνουν ή να ενοχλήσεις. Αλλά και για κάποιους ανθρώπους που τους τοποθετούμε σε μια συγκεκριμένη εικόνα, θέση, στάση και τρόπο ζωής και πίσω απ' αυτό να κρύβεται κάτι πολύ βρώμικο και άσχημο. Και θλιβερό ίσως πολλές φορές. Κάποιοι πρέπει να το προβάλλουν αυτό πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους, αλλά νομίζω ότι λίγο-πολύ όλοι το κάνουμε.
Ποια άλλα θέματα θίγει η σειρά;
Πέρα από το κοινωνικό, μέσα από τις ιστορίες του κάθε χαρακτήρα η σειρά θίγει πολλά θέματα. Μιλάει για τις σχέσεις, για την υποκρισία, τη ματαιοδοξία, το χρήμα. Μπορεί να είναι 13 επεισόδια, αλλά είναι συμπυκνωμένα και θέτει πολλά πράγματα τα οποία μας αφορούν όλους. Σίγουρα αν δεν έχουμε βιώσει κάτι αντίστοιχο, το έχουμε δει κάπου αλλού δίπλα μας ή το έχουμε παρατηρήσει σε κάποιο πιο μακρινό περιβάλλον.
Με τον «Σιωπηλό δρόμο» επιστρέφεις στο Mega μετά από πολλά χρόνια.
Πολλά χρόνια, και δεν σου κρύβω ότι έχω μεγάλη χαρά γιατί είναι ένα κανάλι το οποίο έχω αγαπήσει πολύ. Οχι μόνο γιατί δούλεψα σε αυτό και πέρασα κάποια πολύ ωραία χρόνια. Γιατί θυμάμαι ότι και πιο μικρή ως τηλεθεάτρια ήμουν φανατική με το Mega. Γιατί έβαζε πολλές ταινίες, έδινε προσοχή στη μυθοπλασία, οπότε χάρηκα πολύ που άνοιξε ξανά και είμαι με αυτή τη δουλειά σε αυτό το κανάλι.
