Το τωρινό χάσμα απόψεων μεταξύ Ελληνοκυπρίων (Ε/κ) και Ελλάδας από τη μια και Τουρκοκυπρίων (Τ/κ) και Τουρκίας από την άλλη όσον αφορά το μοντέλο λύσης του κυπριακού προβλήματος (Διζωνική, Δικοινοτική, Ομοσπονδία (ΔΔΟ) Vs Δύο Κράτη) φαίνεται να καθιστά τις πιθανότητες σύντομης κατάληξης των Ε/κ και Τ/κ σε μια συμφωνία λύσης μηδενικές. Η αδυναμία όμως κατάληξης των μερών σε μια τέτοια συμφωνία οφείλεται βασικά, κατά την άποψή μου, στη διαχρονική έλλειψη εμπιστοσύνης που οι δύο πλευρές έχουν (ως απόρροια του γνωστού συγκρουσιακού παρελθόντος) στη δημιουργία ενός κοινού κράτους. Ως εκ τούτου, και προ του φάσματος ενός νέου αδιεξόδου στις προσπάθειες λύσης, χρειάζεται πιστεύω η υιοθέτηση μιας νέας, ρηξικέλευθης και εκτός πλαισίου (out-of-the-box) προσέγγισης επίλυσης του προβλήματος. Μια τέτοια προσέγγιση (όπως έχω επιχειρηματολογήσει με άρθρα και δημοσιεύσεις μου τα τελευταία 15 χρόνια) θα πρέπει να βασίζεται σε μια σταδιακή εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) τα οποία να έχουν ως στόχο τη δημιουργία ενός κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ Ε/κ και Τ/κ πριν από τη διαπραγμάτευση μιας τελικής συμφωνίας λύσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή