Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Στον πάγο έβαλε τη συλλογή του το νέο Εθνικό Μουσείο της Νορβηγίας κι ας μην έχει ακόμη υποδεχτεί τους πρώτους του επισκέπτες, καθώς ύστερα από αρκετές αναβολές αναμένεται να εγκαινιαστεί το 2022. Πιο συγκεκριμένα έχει καταθέσει ψηφιακό αντίγραφο του συνόλου των συλλογών του - περί τα 400.000 αντικείμενα - στο Παγκόσμιο Αρκτικό Αρχείο, το οποίο έχει την έδρα του σε ένα ανθρακωρυχείο που βρίσκεται στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ, σε περιβάλλον με μονίμως παγωμένο υπέδαφος. Το ΠΑΑ ιδρύθηκε το 2017 από τη νορβηγική εταιρεία τεχνολογίας Piql AS ως «ασφαλές αποθετήριο για παγκόσμια μνήμη» και έχει ως στόχο την εξασφάλιση ψηφιακών τέχνεργων και πληροφοριών παγκόσμιας σημασίας από φυσικές καταστροφές, τεχνολογικές αλλαγές, πειρατεία και πολέμους.
Φωτογραφίες της συλλογής του μουσείου, που περιλαμβάνουν έργα τέχνης (συμπεριλαμβανομένης της «Κραυγής» του Εντβαρντ Μουνκ), αρχιτεκτονικής και ντιζάιν έχουν μεταφερθεί στο «piqlFilm», την αναλογική ταινία που μπορεί να διατηρήσει ψηφιακά δεδομένα ασφαλή εκτός σύνδεσης. Θεωρητικά «το μόνο που χρειάζεται να διαβάσετε στην ταινία είναι το φως» λέει ο επικεφαλής διαχείρισης συλλογών του μουσείου Ρολφ Ινγκβε Ούγκεν. Το μουσείο έχει πραγματοποιήσει έως τώρα τρεις καταθέσεις ψηφιοποιημένων έργων τέχνης, χωρίς να είναι γνωστό το κόστος της διαδικασίας, ενώ στο ΠΑΑ, το οποίο ισχυρίζεται ότι μπορεί να διατηρήσει τα δεδομένα που του εμπιστεύονται αναλλοίωτα για περισσότερα από 1.000 χρόνια, έχουν καταθέσει τμήματα των συλλογών τους τόσο το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Σουηδίας όσο και η Βιβλιοθήκη του Βατικανού.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σχολιάζουν ότι η συγκεκριμένη τακτική εξασφάλισης των μουσειακών συλλογών και αρχείων δεν είναι καινούργια και πως κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου είχε χρησιμοποιήσει ως κρυψώνα για τα έργα τέχνης που της ανήκαν ένα λατομείο στην Ουαλία. Το Σβάλμπαρντ, ωστόσο, θεωρείται ιδιαιτέρως απομακρυσμένο και ασφαλές. «Είναι σαν να βρίσκεται σε έναν άλλο πλανήτη» λέει ο Ρολφ Ινγκβε Ούγκεν. «Είναι σαν να μιλάμε για το τελευταίο άκρο».
