Για πρώτη φορά στην ιστορία του και ενώ έκλεινε τα 61 του χρόνια, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (οι δραστηριότητες του οποίου ολοκληρώθηκαν την προπερασμένη Δευτέρα) διεξήχθη διαδικτυακά – με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που διεξάγονται όλα τα φεστιβάλ αυτή τη δύσκολη εποχή της νόσου COVID-19. Είναι κρίμα που δεν υπήρξε ζωντανή επαφή με το κοινό, διότι για το ελληνικό σινεμά η χρονιά φάνηκε ιδιαιτέρως «ανεβασμένη», πράγμα που σημαίνει ότι αν αυτές οι ταινίες (ίσως όχι όλες, πάντως οι περισσότερες) είχαν παιχτεί στις αίθουσες του Φεστιβάλ, ο θόρυβος που θα είχαν προκαλέσει θα ήταν μεγαλύτερος. Φυσικά, ποτέ δεν είναι αργά. Οταν ο κόσμος ξαναβρεί τις ισορροπίες του, οι ταινίες αυτές θα έχουν (ελπίζουμε) την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με τους θεατές στον φυσικό τους χώρο, την αίθουσα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή