Η φωτογραφία της ποιήτριας Ελένης Παπανδρέου ήρθε στα χέρια μου τυχαία. Κάθε φωτογραφία κλείνει μέσα της το τυχαίο μιας στιγμής, αλλά και χίλιες άλλες ιστορίες. Σαν αυτές που αφηγούνταν οι παραμυθάδες, πριν από τον πόλεμο, στα παλιά καφενεία της Δαμασκού. Τότε ακόμα που η Συρία ήταν παγκόσμιος πόλος έλξης τουριστών και στα σκεπαστά σουκ (σκεπαστές αγορές) χτυπούσε ο παλμός της Μέσης Ανατολής. Κοιτάζοντας τη φωτογραφία αναρωτήθηκα αν βρεθήκαμε ποτέ στο ίδιο καφενείο με την φωτογράφο. Αν αφήσαμε πίσω μας την κεντρική λεωφόρο, τη βοή του δρόμου, τα κορναρίσματα των καταπονημένων τροχοφόρων και χαθήκαμε σε μικρά δρομάκια γεμάτα πραμάτειες ριγμένες πρόχειρα έξω από τα μαγαζάκια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή