Αν υπήρχε άνθρωπος που θεωρούσε πως ο Παναθηναϊκός θα άλλαζε εικόνα σε μια μέρα επειδή άλλαξε τον προπονητή του, μάλλον έπεσε από τα σύννεφα βλέποντας το παιχνίδι με τον Βόλο. Οι Πράσινοι ήταν και πάλι προβληματικοί σε όσους τομείς υπήρχαν προβλήματα και πριν έρθει ο Ρουμάνος. Δεν είναι παράλογο. Με πέντε προπονήσεις καμιά ομάδα δεν άλλαξε. Στο ποδόσφαιρο δεν γίνονται θαύματα από τη μια μέρα στην άλλη και ο Μπόλονι δεν είναι… μάγος.

Το δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος. Δεν κάνει θαύματα. Και δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Είναι εκεί για να βελτιώσει και καταλαβαίνει και ο ίδιος πως αυτό θα του πάρει καιρό. Το ρόστερ δεν είναι δικό του, η δουλειά που έγινε το καλοκαίρι από τον προηγούμενο προπονητή τόσο σε σχεδιασμό, όσο και στον τακτικό τομέα δεν βοηθάει τον νέο προπονητή και ο Παναθηναϊκός μοιάζει σαν να ξεκινάει από την αρχή. Αλλά με το βάρος των πέντε αγώνων χωρίς νίκη και των μόλις τριών βαθμών που έχει.

Είναι φανερό πως ο Μπόλονι έχει μπροστά του μπόλικη δουλειά και δεν την έχει μόνο στον αγωνιστικό τομέα. Πρέπει να δώσει στους παίκτες του να καταλάβουν πού αγωνίζονται και τι φανέλα φοράνε. Το πιο ανησυχητικό σημείο του αγώνα με τον Βόλο δεν είναι η αγωνιστική εικόνα, αλλά η συμπεριφορά όλης της ομάδας να κάνει καθυστερήσεις και να περιμένει να λήξει το ματς. Από το 80′ οι παίκτες του Μπόλονι άρχισαν να πηγαίνουν στο κόρνερ προκειμένου να κυλήσει ο χρόνος και δεν αναζητούσαν ένα δεύτερο γκολ που θα τελείωνε το ματς οριστικά. Με αποτέλεσμα να το πληρώσουν στο φινάλε.

Αν δεν αλλάξει πρώτα απ’ όλα η νοοτροπία εντός αποδυτηρίων, ο Παναθηναϊκός θα αργήσει πολύ να  βρει τον δρόμο του. Και σύντομα θα αναθεωρήσει και τους στόχους του. Διότι αν τις επόμενες εβδομάδες δεν αρχίσει να παίρνει νίκες, ο στόχος των πλέι οφ θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο και η τέταρτη θέση θα ισοδυναμεί με θαύμα.