Είναι σαφώς η ελλιπής παιδεία, συχνά και η ελλιπής γνώση, ακόμη και των διδασκόντων, και σχεδόν της πλειονότητας των ελλήνων (αυτούς γνωρίζω) μαθητών, σχετικά με την τέχνη της ποιήσεως. Δεν είναι η σπουδαία τύχη της ζωής μου να έχω ενημερωμένο στην τέχνη εκπαιδευτικό πατέρα, είναι και η έτοιμη, κάθε φορά, βιβλιοθήκη (όπου τη βρίσκει κανείς) να σου απαντήσει σε καίρια ερωτήματα ευρέος φάσματος, από θέματα ιδεών, ηθών έως, κυρίως, μορφολογικά. Στην εκπαιδευτική μου καριέρα συνάντησα όχι λίγους φιλολόγους, παρακαλώ, συχνά γυμνασιάρχες, που απεχθάνονταν την ποίηση, δεν δίδασκαν από τα σχολικά εγχειρίδια ποιητικά κείμενα και στις συζητήσεις σε διαλείμματα, εκδρομές ή κοινωνικές συνάξεις μιλούσαν για τους ποιητές και τα έργα τους με άκρως απαξιωτικά επίθετα. Με έχει στοιχειώσει έκτοτε η απαξιωτική φράση: «Σκάσε, ρε ποιητή» ή «Μας έπρηξες, κύριε ποιητά» κ.λπ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή