Το πλούσιο οικοσύστημα των μεταδικτατορικών πολιτικών σχηματισμών στην Ελλάδα είναι εν πολλοίς καθοριστικό για την αισθητική και πολιτική κουλτούρα ενός μεγάλου μέρους της νεολαίας στη χώρα μας. Και μπορεί τότε πολλές μικρές και μεγάλες οργανώσεις, της Αριστεράς, να έμοιαζαν απόλυτα συναρτώμενες με ένα κλίμα και μια κληρονομιά ανυποταξίας που επέφερε η αντιδικτατορική πάλη σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι καταβολές όμως των οργανώσεων πηγαίνουν πιο πίσω. Στη δεκαετία του 1960, στα μεγάλα ρεύματα αμφισβήτησης στη Δυτική Ευρώπη, στον απόηχο του Μάη του ’68 αλλά και στο χαμένο νήμα του ριζοσπαστισμού των Ιουλιανών του ’65 στη χώρα μας (και στο κίνημα για το Κυπριακό) που συνετέλεσε στην κινηματική χειραφέτηση μερίδας της νεολαίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή