Δεν την ήξερα καλά τη Ματούλα. Την έβλεπα καμιά φορά πίσω απ’ την μπάρα, αλλά συνήθως έλειπε όταν πήγαινα εγώ. Εκείνη δούλευε πρωινά, εγώ πήγαινα για καφέ αργά το απόγευμα, κατά τις 5.30-6, τότε τέλειωνε το μάθημα του σχεδίου στο Πολυτεχνείο. Μια φορά που πήγα τη συνηθισμένη μου ώρα, η Ματούλα ήταν εκεί. Σέρβιρε τους καφέδες, τα τοστ, τους χυμούς με μια απίστευτη βαρεμάρα. Ο Μήτσος, ο κολλητός μου, το έλεγε νάζι, αλλά για μένα δεν ήτανε παρά μια εκδήλωση, γαϊδουρινή εκδήλωση θα έλεγα, απαράδεκτης βαρεμάρας. Τίποτα δεν την έκανε τη Ματούλα να βιαστεί. Με το πάσο της όλα. Καλύτερα που δεν σέρβιρε όταν πήγαινα εγώ για καφέ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή