Σκέφτομαι την Αννα. Αυτή που σημαδεύει κατάστηθα την επιτυχία. Το κορίτσι με το λαμπερό χαμόγελο. Και τους άλλους αθλητές. Αυτούς των μοναχικών σπορ, κυρίως. Οσους και όσες προσπαθούν εδώ και μήνες να προετοιμαστούν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Που τελικά αναβλήθηκαν. Και θα χρειαστεί να ανέβουν ξανά το βουνό. Σκέφτομαι την Ουρανία. Την έφηβη με το αστραφτερό βλέμμα. Τη μαθήτρια με ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της ένα απέραντο «γιατί». Και μαζί τα παιδιά που ετοιμάζονται για τη μάχη των Πανελλαδικών. Αγωνιούν, γυρίζουν τα φύλλα από το ημερολόγιο και διαβάζουν πλέοντας στο άγνωστο. Αθλητές (των Ολυμπιακών) και μαθητές (της Γ’ Λυκείου). Αέναη προσπάθεια που στα μισά του δρόμου, αυτός ο αόρατος εχθρός είπε να τη φορτώσει με παραπάνω δυσκολίες.