«Τα όνειρά σου μην τα λες, γιατί μια μέρα κρύα μπορεί και οι φροϊδιστές, να ‘ρθουν στην εξουσία» μας συμβουλεύει ο Διονύσης Σαββόπουλος στη «Ρεζέρβα» του, το μακρινό 1979. Τότε κατέβηκα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να πάω στη Σχολή Καλών Τεχνών. Αυτό ήταν ένα από τα τσιτάτα που χρησιμοποιούσα τότε. Τώρα καταλαβαίνω γιατί. Ο ύπνος για μένα ήταν και είναι πολύτιμο αγαθό. Από παιδί έβλεπα όνειρα κουφά… ταινίες ολόκληρες. Θυμάμαι πως ονειρευόμουνα ότι πετούσα σαν τον Superman ή ότι έβρισκα πολλά κέρματα και γέμιζα τις τσέπες μου που τρυπούσαν και τα κέρματα έπεφταν ξανά στο έδαφος και άντε πάλι από την αρχή. Ονειρα παιδικά, που μου άφηναν μια γλυκιά γεύση τσιχλόφουσκας. Στην εφηβεία πάλι έβλεπα ότι με κυνηγούσαν οι κακοί, εγώ είχα ένα όπλο και όταν το σήκωνα για να πυροβολήσω γινόταν μαλακό σαν λάστιχο και η κάννη του έπεφτε προς τα κάτω. Ξυπνούσα κάθιδρος. Μέχρι και σήμερα βλέπω ότι δίνω εξετάσεις στο Γυμνάσιο και είμαι εντελώς αδιάβαστος. Γενικά τα όνειρά μου είναι μια παράλληλη ζωή που γεμίζει τα κενά και τις ρωγμές της πραγματικής μου ζωής. Εχω τη συνήθεια από παιδί να μοιράζομαι τα όνειρά μου με τους φίλους μου και να ακούω με ευχαρίστηση τα δικά τους. Πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν φοβάμαι τους φροϊδιστές όταν έρθουν στην εξουσία.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
