Είναι μια μορφή τρέλας να δημιουργείς ψεύτικους ανθρώπους που μοιάζουν αληθινοί, ψεύτικους τόπους που θυμίζουν πατρίδα, ψεύτικα γεγονότα που πρέπει να τα κάνεις πιστευτά, και το κυριότερο: να λες ψέματα που μοιάζουν με αλήθειες και αλήθειες που μοιάζουν με ψέματα.
Η δημοσιογραφία όχι μόνο με διαμόρφωσε αλλά και με μόρφωσε. Εμαθα πολιτική, έμαθα κοινωνιολογία, νομικά, οικονομία, θρησκευτικά, τέχνες. Μα, πάνω απ’ όλα, γνώρισα ανθρώπους μέσα κι έξω από την εφημερίδα.
Η πολυσυζητημένη δεκαετία του ’60 στην ουσία ήταν μισή δεκαετία, κουτσουρεμένη. Κι εμείς, της εποχής εκείνης «οι εκδρομείς», λες και το νιώθαμε πως θα πελεκηθεί, τρέχαμε για να προλάβουμε, δημιουργώντας.
Δυστυχώς το «παιχνίδι» της ενημέρωσης στο Διαδίκτυο φαίνεται να το κερδίζουν οι επικίνδυνοι. Αυτοί που σαν αρχή έχουν το σλόγκαν «Βρίζω, άρα υπάρχω».
