Ενα πρωτοσέλιδο και οι αντιδράσεις που το συνόδευσαν έσπασαν χθες τη ρουτίνα του εορταστικού κλίματος, μια και τιμούσε την «Ημέρα αγέννητου παιδιού» που όρισε προσφάτως η ΔΙΣ. Η απόφαση αυτή συνοδεύθηκε από τις επευφημίες φορέων και ομάδων που τάσσονται ευθέως ή εμμέσως κατά των αμβλώσεων. Η εναντίωση συνήθως κρύβεται πίσω από τρομοκρατικές και επιστημονικοφανείς περικοκλάδες, που λένε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η άμβλωση είναι αφαίρεση ζωής και ότι μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στο σώμα. Η πραγματικότητα βέβαια λέει ότι η απαγόρευση των αμβλώσεων ή η ύπαρξη αυστηρών προϋποθέσεων αυξάνουν κατακόρυφα τις παράνομες πρακτικές και τους κινδύνους, κάτι που είναι καταγεγραμμένο από τους εγκυρότερους οργανισμούς Υγείας και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση – σε αντίθεση με τα στατιστικά των αρνητών που δεν έχουν έγκριτες κι αναγνωρισμένες πηγές και συχνά συγκρούονται και με την κοινή λογική. Το πρώτο επιχείρημα έχει τυπικά λυθεί με την επιβολή ενός συγκεκριμένου χρονικού περιορισμού στον οποίο μπορεί μια γυναίκα να προχωρήσει σε άμβλωση από προσωπική επιλογή. Αυτό δεν αφορά όμως τους προστάτες του «αγέννητου» κυήματος, αφού το θέμα τους είναι να δημιουργήσουν ενοχές στις γυναίκες σε μια ευάλωτη, για αυτές, κατάσταση, κατηγορώντας τες ούτε λίγο ούτε πολύ ως ανέμελες φόνισσες. Εσχάτως επικαλούνται και την υπογεννητικότητα, παρότι δεν υπάρχει κανένα επίσημο στοιχείο που να προσδίδει βασιμότητα στη σύνδεση των συζητήσεων. Στην πραγματικότητα, η υπογεννητικότητα αναφέρεται ως μια έκτακτη εξαιρετική κατάσταση που απειλεί το έθνος, η οποία δικαιολογεί το να έχει ο καθένας άποψη για το τι κάνει μια γυναίκα στο σώμα της. Μια έκτακτη κατάσταση που δικαιολογεί την αμφισβήτηση ενός κεκτημένου δικαιώματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ