Ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει εδώ και κάμποσο διάστημα. Να μπαίνει στο γήπεδο, να βάζει γκολ, να «τελειώνει» νωρίς νωρίς τα παιχνίδια. Το σαββατόβραδο ήταν μια τέτοια ιστορία. Με συνοπτικές διαδικασίες. Ενα γκολ μέσα στα πρώτα λεπτά ενός εκτός έδρας αγώνα και τα άλλα δύο λίγο μετά. Ολα είχαν κριθεί από το πρώτο ημίχρονο. Οπως πρέπει να συμβαίνει αν μια ισχυρή ομάδα θέλει να πάρει τους βαθμούς και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει δυνάμεις εν όψει της δύσκολης συνέχειας.

Οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν πλέον την πολυτέλεια να κάνουν rotation. Θέλουν και τον τίτλο του πρωταθλητή, δηλαδή να εκθρονίσουν τον ΠΑΟΚ, αλλά παράλληλα να περάσουν στις καλύτερες «32» ομάδες του Γιουρόπα Λιγκ. Η πορεία τους στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ πείθει ότι δικαιούνται να πιστεύουν ότι μπορούν. Οχι μόνο γιατί σε όλα τα ματς έδειξαν απολύτως ανταγωνιστικοί, αλλά και διότι φανερώνουν άνοδο φόρμας και μάλιστα ποδοσφαιριστές – κλειδιά ήταν και πάλι κομβικοί. Ο Ελ Αραμπί, για παράδειγμα, σημείωσε δύο γκολ και απέδειξε για πολλοστή φορά «πως το έχει». Σκόρερ ολκής. Ο Γκιγιέρμε, βαρόμετρο στη μεσαία γραμμή, ένας

χαφ… ρυθμιστής κυκλοφορίας. Ο δε Ποντένσε, δεν κρίνεται από το γκολ που άνοιξε τον δρόμο προς την επιτυχία, αλλά για την ικανότητά του να δημιουργεί καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα.

Ο Παναιτωλικός δεν ήταν κάποιο θηρίο. Αλλά τέτοιοι αντίπαλοι κάνουν συχνά πυκνά τη ζημιά. Ο Ολυμπιακός ξεπέρασε ένα εμπόδιο με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Τα δύσκολα, πλέον, είναι μπροστά του. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν θα έρθει για μια φιλική αναμέτρηση. Θέλει και αυτός την πρόκριση στην επόμενη φάση μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αλλά τόσο σε επίπεδο ρόστερ, όσο και με βάση την εικόνα των πέντε πρώτων αγωνιστικών, αποδεικνύεται ότι ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι για να κερδίσει το εισιτήριο. Η πρόκληση είναι μεγάλη, όπως σημαντική θα είναι και η βραδιά της προσεχούς Τετάρτης.