Κυκλοφορεί ως φήμη εδώ και καιρό πως αν προέκυψαν διαφωνίες μεταξύ Νταμπίζα και Δώνη σε αυτούς τους 16 μήνες κοινής παρουσίας τους στον Παναθηναϊκό, αυτές αφορούσαν τις περισσότερες από τις μεταγραφικές επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι που πέρασε. Πως άλλου είδους παίκτες ήθελε ο Δώνης, άλλους έφερε ο Νταμπίζας. Εκτός από τον Ζαχίντ, που ήταν προσωπική επιλογή του έλληνα προπονητή, αλλά και τους Κολοβό και Σένκεφελντ, που αποτελούσαν πρόσωπα από κοινού αποδεκτά.

Είτε ισχύει είτε όχι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το σίγουρο είναι πως ο Παναθηναϊκός έκανε λάθη στον σχεδιασμό του. Χτίστηκε με τρόπο τέτοιο που τώρα προσπαθεί να μπαλώσει εκ των έσω αυτές τις ανορθογραφίες που υπάρχουν στο ρόστερ του. Το παράδειγμα της επιθετικής γραμμής είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Με τον Μακέντα αμφίβολο για το παιχνίδι της Κυριακής και τον Περέα να παθαίνει διάστρεμμα στην προπόνηση, ο Παναθηναϊκός είτε θα αναγκαστεί να πάει και πάλι στην επιλογή Κολοβού, που δεν του έχει βγει έως τώρα, είτε να χρησιμοποιήσει παιδιά που έχουν από ελάχιστη έως καθόλου συμμετοχή φέτος: τον Καμπετσή, τον Βέργο ή τον Σέχου.

Παρά το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός είχε θέσει ως προτεραιότητά του το καλοκαίρι την απόκτηση ενός σέντερ φορ που όπως ανέφεραν τα ρεπορτάζ θα ερχόταν να διεκδικήσει ακόμα και τη θέση του Μακέντα, εντούτοις ο Ιταλός παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος στράικερ στο ρόστερ. Και οι υπόλοιπες επιλογές που σίγουρα δεν εξασφαλίζουν σιγουριά στην κορυφή της επίθεσης.

Και φυσικά το πρόβλημα δεν φαίνεται μονάχα τώρα που Μακέντα και Περέα πονούν. Εχει φανεί από την αρχή της σεζόν. Ασθμαίνοντας πηγαίνει η επίθεση του Παναθηναϊκού. Τέσσερα γκολ έχει σημειώσει συνολικά, τα τρία εκ των οποίων είναι με πέναλτι. Μόλις ένα σε κανονική ροή αγώνα. Και αυτό δεν μπορεί παρά να το χρεωθούν από κοινού ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής της ομάδας, που την άφησαν… γυμνή στη συγκεκριμένη θέση.