Το να θέλει η εθνική ομάδα να περάσει στην «επόμενη ημέρα» είναι θεμιτό και αναμενόμενο ως έναν βαθμό. Και θα χρειαστεί να περάσει «σκαλοπάτια» και να δει ορισμένα της παιχνίδια ως τη μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη, προκειμένου να έρθει και πάλι σε επίπεδα ανταγωνιστικά και φυσιολογικά.

Για την εθνική ομάδα αυτή μοιάζει να είναι η μεταβατική της περίοδος. Ο Φαν ‘τ Σιπ αποφασίζει να κάνει τώρα τις αλλαγές, εξηγώντας πως αν δεν τις κάνει αυτή τη στιγμή, τότε δεν θα έχει τον χρόνο να τις πραγματοποιήσει. Για να περάσεις, όμως, σε μια νέα εποχή οφείλεις να δείξεις ορισμένα πράγματα για το τι περιμένουμε σε αυτή.

Η Ελλάδα έδειξε κάποια απ’ αυτά τα νέα στοιχεία στο παιχνίδι με την Ιταλία. Πως μπορεί να βρει και πάλι μια αγωνιστική ισορροπία. Πως μπορεί να κάνει χώρο για να μπουν παιδιά νέα, τα οποία είναι ικανά να ξεχωρίσουν και να τη βοηθήσουν. Ο Κουλούρης, ο Λημνιός, ο Γιαννούλης, πιθανότατα ο Χατζηδιάκος, ο Μπακασέτας με έναν ρόλο πιο σημαντικό εντός γηπέδου. Η Ιταλία, όμως, ήταν έτσι κι αλλιώς το πιο δύσκολο παιχνίδι του ομίλου, πριν πάρει την κατάληξη που έχει πάρει. Ενα ματς όπου θα ήταν υπέρβαση ο βαθμός, ακόμα και με την εθνική ομάδα που άρχισε αυτή την προσπάθεια, ακόμα και με τους πιο έμπειρους παίκτες εντός αυτής.

Πλέον, τα πράγματα αλλάζουν. Το αποψινό παιχνίδι με τη Βοσνία είναι περισσότερο παιχνίδι αποδείξεων. Για το αν μπορούν αυτοί οι παίκτες και αυτή η «νέα Εθνική» να πάρουν αποτελέσματα, να φτάσουν σε νίκες και να μην αρκούνται σε «τιμητικές ήττες». Να σκοράρουν και όχι απλά να δημιουργήσουν ευκαιρίες. Να φτάσουν στο νερό και όχι μόνο στην πηγή. Μόνο έτσι θα πείσουν πως μπορούμε να υποδεχθούμε κάτι αληθινά καινούργιο.