«Οι περισσότεροι ήρωες του Ομήρου, τόσο οι θεϊκοί όσο και οι ανθρώπινοι, άγονται σε μεγάλο βαθμό ή εξ ολοκλήρου από τα συναισθήματά τους. Δεν επιδεικνύουν τη σύνεση που καθιστά τον Οδυσσέα ικανό να ελέγξει τα αισθήματά του (δηλαδή τον εαυτό του) για να επιδιώξει τους απώτερους στόχους του. Παρόλο που ο Ομηρος δεν αποδίδει ακριβώς λογική στον Οδυσσέα, ο πολυμήχανος χαρακτήρας του ήρωα, μαζί με την ικανότητά του να επιβιώνει παρά τις μεγάλες δυσκολίες, επηρέασε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των ελλήνων φιλοσόφων για τις αρετές της λογικότητας. Η παρομοίωση του Ομήρου, όπου το πάθος του Οδυσσέα παρουσιάζεται σαν σκυλί που ουρλιάζει, έκανε επίσης έντονη εντύπωση στον Πλάτωνα. Τους ιδανικούς πολεμιστές στην «Πολιτεία» του τούς χαρακτηρίζει ότι στην ψυχή τους επικρατεί ο θυμός, μια ιδιότητα που υποτίθεται πως τους κάνει πιστούς στους φίλους και αδυσώπητους για τους εχθρούς τους. Οι ιδανικοί κυβερνήτες του Πλάτωνα, από την άλλη, είναι φιλόσοφοι. Στη δική τους ψυχή ο θυμός υποτάσσεται σε ό,τι ο Πλάτων αποκαλεί λογικό στοιχείο (λογιστικόν). Εδώ φτάνουμε σε μια έννοια η οποία είναι κατά κύριο λόγο υπόρρητη στον Ομηρο και την προπλατωνική γραμματεία εν γένει».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ