Υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες σε μια σειρά αγώνων που κρατάει μάξιμουμ δύο εβδομάδες. Υπάρχουν, αρκεί να έχεις τον τρόπο να τις εκμεταλλευτείς. Να ξέρεις πώς θα σηκωθείς όρθιος και πάλι, πώς θα σταθείς στα πόδια σου, πώς θα πάρεις δύναμη από μια πιθανή απογοήτευση.
Για τον Παναθηναϊκό, η Τετάρτη υπήρξε απογοητευτική. Το φινάλε και ο τρόπος που έχασε στη Μαδρίτη μπορούν να δημιουργήσουν ανεπανόρθωτη ζημιά σε οποιαδήποτε ομάδα. Να της «τσακίσουν» την ψυχολογία. Ομως, εκείνο το ματς δεν ήταν η τελευταία ευκαιρία. Δεν ήταν ο «τελικός».
Ενας τέτοιος έρχεται σήμερα. Κακά τα ψέματα, για να γυρίσεις σειρά από 0-2 στην πλάτη σου και μάλιστα απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης χρειάζεσαι ένα μπασκετικό θαύμα. Δύσκολα γυρίζουν τέτοια ματς σε τόσο υψηλό επίπεδο. Οποτε, ναι, για να μείνει ο Παναθηναϊκός ζωντανός σε τούτη τη μάχη, μια μάχη που έδειξε περίτρανα ότι μπορεί να την κερδίσει, σήμερα θα έχει και το «πρέπει». Πρέπει να επιστρέψει στην Αθήνα με το 1-1, να κάνει δικό του το πλεονέκτημα έδρας και να έχει μάξιμουμ τρία παιχνίδια μπροστά του για να πάρει άλλες δύο νίκες και να βρεθεί σε φάιναλ φορ έπειτα από επτά ολόκληρα χρόνια.
Πώς θα συμβεί αυτό; Καθαρίζοντας πρώτα απ’ όλα το μυαλό τους. Ο Πιτίνο είναι άριστος σε αυτά, χθες απέφυγε και σωστά να σχολιάσει τη διαιτησία. Ο,τι έγινε την Τετάρτη, μένει στην Τετάρτη. Απόψε είναι μια άλλη βραδιά. Διαφορετική, καθοριστική. Μια βραδιά… τελικού. Το βράδυ θα γνωρίζουμε αν ο Παναθηναϊκός θα έχει ελπίδες για να φτάσει ώς τη Βιτόρια και να διεκδικήσει το έβδομο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας του.
Χωρίς Γιουλ, με τους περισσότερους παίκτες να κάνουν υπερπροσπάθεια την Τετάρτη και χωρίς να νιώθουν ανίκητοι, οι Ισπανοί δεν είναι φόβητρο. Το είδαμε, το διαπιστώσαμε και στο πρώτο ματς. Αν ο Καλάθης εμφανιστεί απόψε όπως έκανε στην τέταρτη περίοδο του Game 1, τότε η βραδιά μπορεί να είναι απ’ αυτές που μένουν χαραγμένες στο μυαλό για χρόνια.
