Από την Ικαρία ως τις σκηνές της Αθήνας

Τραγουδάει λέει τα μισά χρόνια της ζωής της και αν κατάφερε να φτάσει σε ένα φωτεινό σημείο, το χρωστάει μόνο στην αγάπη της για το τραγούδι. Η Βιολέτα Ικαρη από τα πανηγύρια της Ικαρίας βρέθηκε στις μεγάλες μουσικές σκηνές της πρωτεύουσας, δίπλα σε ονόματα που έχουν γράψει λαμπρή ιστορία και μέχρι τη στιγμή της συνεργασίας τους ήταν για εκείνην μύθοι. Τώρα είναι και δάσκαλοι αφού, όπως λέει η νεαρή τραγουδίστρια, «μου δίνουν την ευκαιρία να τραγουδάω σε μεγάλο κοινό και μου δίνουν πολύ χώρο και ρόλο στα προγράμματά τους, πολυτέλεια που δεν θα είχα αν εμφανιζόμουν μόνη μου στη φάση που βρίσκομαι, γιατί είναι πραγματικά πολύ νωρίς, δεδομένου ότι ο πρώτος μου δίσκος κυκλοφόρησε πρόσφατα». Πρόκειται για το cd που τιτλοφορείται «Ελα και ράγισε τον κόσμο μου» και το ομώνυμο σινγκλ που άρχισε να παίζεται στα ραδιόφωνα πριν από δύο χρόνια τη σύστησε στο ευρύ κοινό. Η δύναμη του τραγουδιού αυτού για εκείνη είναι ότι «μπόρεσε να μπει στις καρδιές των ανθρώπων, όπως και στη δική μου, όταν το πρωτοάκουσα από τους δημιουργούς του, Δημήτρη Γλέζο και Αντώνη Κατσαμά. Αυτό το κομμάτι μού έδωσε ένα εισιτήριο μακράς διαρκείας σε συνεργασίες που ούτε είχα ονειρευτεί. Μεγάλοι καλλιτέχνες μού άνοιξαν την αγκαλιά τους, δίνοντάς μου βήμα σε μεγάλες και σημαντικές συναυλίες. Ο Διονύσης Σαββόπουλος έκανε την αρχή, ακολούθησε ο Γιώργος Νταλάρας και πρόσφατα η κορυφαία Ελένη Βιτάλη που μοιράζεται μαζί μου και με τους ΤΖΟΥΜ τη μουσική σκηνή Ιλιον plus». Δίπλα σε αυτά τα ονόματα που την έκαναν να ονειρεύεται είναι η Χαρούλα Αλεξίου, ο Νίκος Παπάζογλου, ο Σωκράτης Μάλαμας κ.ά. Καλλιτέχνες που εκτός από τις φωνητικές τους τεχνικές και τις δημιουργικές τους ικανότητες, εκτός από τα σημαντικά τραγούδια που επέλεξαν ή έγραψαν οι ίδιοι «έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό που θεωρώ ότι είναι και το πιο σημαντικό από όλα τα χαρίσματα που πρέπει να έχει ένας υπηρέτης της μουσικής. Αυτό είναι η ερμηνεία. Ολοι λοιπόν οι καλλιτέχνες που ανέφερα δίνουν το σωστό νόημα στην κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα τους, ξέρουν να βουτάνε μέσα στο τραγούδι και να βουτάνε μαζί και τον ακροατή τους. Αυτό που με μαγεύει περισσότερο λοιπόν είναι το συναίσθημα, που χωρίς αυτό παύει να υπάρχει και η επικοινωνία που αναζητώ μέσα από το τραγούδι».