Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Columbia, Μαρκ Λίλα, εξέδωσε τελευταία ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο. Το «Κάποτε Φιλελεύθερος, Και Πάλι Φιλελεύθερος» (εκδ. Επίκεντρο, 2018) ακουμπάει ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της σύγχρονης πολιτικής ζωής: το θέμα της πολιτικής ταυτότητας.

Με αφορμή τις αμερικανικές εκλογές και τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ, ο Λίλα επισημαίνει το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί το Δημοκρατικό Κόμμα και γενικότερα ο κεντρώος και μετριοπαθής κεντροδεξιός χώρος στη Δύση, με την υπερβολική έμφαση που δίνει στην «πολιτική ορθότητα» και στα ζητήματα «ταυτότητας» των διαφόρων κοινωνικών μειονοτήτων. Ο Λίλα επιμένει πως ο Τραμπ δεν πρόκειται να χάσει εκλογές αν ο μετριοπαθής φιλελεύθερος πολιτικός χώρος δεν ασχοληθεί με τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των λαϊκών πλειοψηφιών. Που τώρα αισθάνονται περιφρονημένες από το κυρίως σώμα των πολιτικών κομμάτων και προσωπικοτήτων.

Εγκλωβισμένες οι φιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις από τις πιέσεις επιμέρους κοινωνικών μειονοτήτων, δείχνουν αδιάφοροι σε ζωτικά ζητήματα καθημερινής επιβίωσης της μεγάλης αγγλοσαξονικής πλειοψηφίας, που σταδιακά γυρίζει την πλάτη στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό.

Οι απόψεις του Λίλα, που αντικατοπτρίζονται τελευταία και στις πολιτικές εξελίξεις της Ευρώπης, με κυρίαρχη οπτική την αντίθεση οικονομικοπολιτικών ελίτ με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και των μεγάλων αστικών κέντρων με την ευρύτερη περιφέρεια, έγιναν δεκτές με αντιδράσεις από τα παραδοσιακά δημοκρατικά ή κεντροδεξιά πολιτικά κέντρα. Το βάρος όμως των επιχειρημάτων του δύσκολα ξεπερνιέται.

Για το μέλλον είναι φανερό πως, για να αποφύγουμε αντιδημοκρατικές εξάρσεις ή εκρήξεις τυφλού λαϊκισμού, χρειάζεται η ενίσχυση κομμάτων που ορκίζονται στην εφαρμογή του νόμου, στον εξοβελισμό της πολιτικής κορεκτίλας και στον ορθολογικό χειρισμό της άμυνάς μας κατά του Ισλάμ. Μόνο έτσι έχει ελπίδα επιβίωσης το όραμα της Ευρώπης, αλλά και η φιλελεύθερη δημοκρατία, όπως τη γνωρίζαμε…