Η υπόσχεση της σημερινής κυβέρνησης περί αύξησης του κατώτατου μισθού στα 781 ευρώ σχεδόν αμέσως με την ανάληψη της εξουσίας αποδείχθηκε κι αυτή φρούδα. Οι ψηφοφόροι που πίστεψαν τις εξαγγελίες της εξαπατήθηκαν και αυτοί όπως όλοι όσοι πίστεψαν πως με την ψήφο τους όχι μόνο το Μνημόνιο θα αποτελούσε παρελθόν, αλλά και το βιοτικό τους επίπεδο θα επέστρεφε στα προ κρίσης επίπεδα.

Είναι ωστόσο σαφές ότι ο κατώτατος μισθός δεν επαρκεί σε καμία περίπτωση για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες διαβίωσης στη χώρα μας. Ανάγκες που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτονται από τις αυξήσεις που σχεδιάζει να δώσει η κυβέρνηση και που φυσικά δεν συγκρίνονται ούτε κατά διάνοια με τις υποσχέσεις της εποχής της αυταπάτης: η χώρα μας θα παραμείνει στην ουρά των χωρών της ευρωζώνης. Οι Ελληνες αυτής της κατηγορίας μισθωτών θα παραμείνουν φτωχοί συγγενείς.

Ποτέ μια κυβέρνηση στο παρελθόν δεν καλλιέργησε τόσο πολλές ελπίδες για να διαψευστούν τελικά όλες τους. Θα περίμενε κανείς λοιπόν, μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, οι κυβερνώντες να προωθήσουν πολιτικές που θα τονώσουν την οικονομία, ακριβώς για να ενισχυθούν πρώτοι απ’ όλους εκείνοι οι συμπολίτες μας που σήκωσαν υπερβολικά μεγάλο φορτίο της κρίσης. Η οικονομική πολιτική, με άλλα λόγια, πρέπει να χαράσσεται με το μυαλό στους οικονομικά ασθενέστερους. Και όχι με τις μαυρογιαλούρειες λογικές των περασμένων δεκαετιών.