Ραγκούση Πέπη

Αρχές της δεκαετίας του 1980. Πρώτη φορά διακοπές στη Σαντορίνη. Εκείνα τα χρόνια που οι νύχτες μας ήταν πιο ωραίες από τις μέρες μας. Δεν θυμάμαι ακριβώς την ώρα πάντως τα, λιγοστά τότε, κλαμπ και μπαρ είχαν ψιλοαδειάσει, το νησί είχε ησυχάσει. Ξαφνικά άρχισαν να χτυπάνε οι καμπάνες. Δυνατά και γρήγορα. Μια δυσοίωνη κωδωνοκρουσία. Στο […]

Το έγγραφο της Αστυνομίας που απαγορεύει το κάπνισμα, σε ώρα υπηρεσίας, στους αστυνομικούς και δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να τους καταγγείλουν, δίνει απάντηση στους θερμοκέφαλους που ανακάλυψαν στην αντίσταση στον αντικαπνιστικό νόμο τα χαμένα ίχνη του Επαναστάτη Ποπολάρου. Και χλεύαζαν τον θεριακλή αστυνομικό που, με το τσιγάρο στο στόμα όπως τον φαντάζονταν, θα έκοβε […]

Πού να οφείλεται άραγε; Πού να φυτρώνει και να καρποφορεί αυτή η μικροψυχία; Μήπως σε εκείνες τις σκοτεινές περιοχές του θυμικού που κάνει τον «μικρό» να πιστεύει ότι βρίζοντας τον «μεγάλο», ο «μεγάλος» θα μικρύνει κι έτσι ο ίδιος, ο πολύ κοντά στο τίποτα, θα φαίνεται μεγαλύτερος; Στην ανάγκη της απαξίωσης για ό,τι δεν χωράει […]

Γνώρισα τον Δημήτρη Κοντοπίδη πριν από δύο χρόνια. Αιτία ήταν μια εκπομπή για τους πάσχοντες από κυστική ίνωση που είχε κάνει παλαιότερα ο Σταύρος Θεοδωράκης στους Πρωταγωνιστές. Ηθελα να μάθω περισσότερα γι’ αυτόν τον νέο, όμορφο άνδρα που ενώ τίποτα στην εμφάνισή του δεν μαρτυρά πρόβλημα, από οκτώ ετών – τότε διαγνώστηκε η ασθένεια – κερδίζει μία […]

Και δεν πρόκειται βέβαια για τη φάρσα του Ζορζ Φεϊντό. Διότι, αν πρόκειται να το αναγάγουμε σε θεατρικό είδος, για τραγωδία θα πρέπει να μιλήσουμε. Το ρεπορτάζ της Κατερίνας Ροββά για τον θάνατο του σπιζαετού στη Θεσσαλία εξ αιτίας της επαφής του με μη μονωμένο πυλώνα της ΔΕΗ μου θυμίζει το ατύχημα που συνέβη τον […]

Η κατάληψη «Βανκούβερ» ως μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα στην αστυνομία και τους «αντιεξουσιαστές». Βγες εσύ, μπες εσύ. Και στη μέση οι καθηγητές και οι φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα μπει πάλι η αστυνομία, θα βγάλει έξω τα «παλικάρια» και όσο και αν πάει αυτή η ιστορία σχοινί – κορδόνι στο τέλος ο κόμπος […]

Αν αυτό το κείμενο μεταδιδόταν ηχητικά, θα είχε, ως μουσικό χαλί, τις «Πίσω μου σελίδες» του Σαββόπουλου. Δεν μπορω να σκεφτώ κάτι που να ταιριάζει περισσότερο. Κι έτσι θα το χρησιμοποιήσω: «Ξέφυγαν απ’ τα χέρια μου οι πίσω μου σελίδες. Χέι, με περιφρονούνε τώρα και τραβάνε σαν τρελές μέσα στην μπόρα»… Πώς είπατε; Η σημαία […]

Λέξη βγαλμένη από τα έγκατα άλλων εποχών που παραπέμπει σε αναχρονιστικά ταμπού, δυστοπικές γειτονιές, προκαταλήψεις που θέλουν τη γυναίκα αντικείμενο προς παράδοση σε άριστη κατάσταση από τον έναν «ιδιοκτήτη» στον επόμενο. Πρόκειται για την αποκατάσταση του παρθενικού υμένα όταν το κορίτσι ήταν «χαλασμένο». Να ράψουν την αμαρτωλή, να τη μαντάρουν, να μη φαίνεται η «τρύπα» […]

Χθες γράφαμε για την πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Ηλείας να στεγάσει μονογονεϊκές προσφυγικές οικογένειες στη Μονή Πορετσού. Για την αναφορά του Επισκόπου Αθανάσιου στην Εκκλησία της Αγάπης που δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε «ημέτερους» και «αλλότριους». Για την ιερότητα του «ξένου». Εως σήμερα, κάποιοι κάτοικοι της περιοχής αντέδρασαν, στους πρόσφυγες δεν άρεσαν οι συνθήκες που επικρατούσαν […]

Επιτέλους! Μια φωνή ψύχραιμη. Η άρθρωση ενός λόγου ουσιαστικού που «βλέπει» το Προσφυγικό με τα μάτια της λογικής και της συνείδησης και όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες του θυμικού. Μια άποψη που δεν σετάρει ψυχικές ιδιότητες, κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες. Που δεν τσιμπάει στην εύκολη εξίσωση ότι η ορθοδοξία είναι κάτι το αναχρονιστικό, ότι δεν […]

Το 1942 και ενώ το Κίεβο ήταν υπό γερμανική κατοχή, ο διοικητής της ουκρανικής πρωτεύουσας αποφάσισε, για λόγους προπαγάνδας, να διοργανώσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ φυλακισμένων ουκρανών – που, πριν από τον πόλεμο, έπαιζαν στην Ντιναμό και τη Λοκομοτίβ – και γερμανών ποδοσφαιριστών. Παρά την κακή, λόγω συνθηκών, φυσική τους κατάσταση οι Ουκρανοί κέρδισαν τους καλοζωισμένους Γερμανούς […]

Βοά η επικαιρότητα και ο δημόσιος, επίσημος και ανεπίσημος, λόγος. Χλαπαταγή από σάρισες που περιμένουν μετανάστες στις εισόδους των πόλεων, πέτρες που σπάζουν τα τζάμια των πούλμαν, αλαλάζοντες ανήλικους διαμαρτυρόμενους, κάπνα και τσίκνα από μπάρμπεκιου διαμαρτυρίας και ρεψίματα από μπίρες. Και από την άλλη, κατάρες, αναθέματα, υπερχρήση λέξεων όπως «μαυρόψυχοι», «σκουλήκια», «κτήνη». Η απόκρουση του […]

Είναι η κοινή συνισταμένη στις αναμνήσεις όλων των γενεών. Ταβέρνα ή ταβερνείο ή οινομαγειρείο ή μαγέρικο ή καπηλειό ή κρασοπουλιό. Ταβέρνα οικογενειακή ή «κοσμική» όπως έλεγαν κάποτε. Ψαροταβέρνα ή χασαποταβέρνα. Και τα τελευταία χρόνια, «μεταταβέρνα» (το ακούσαμε κι αυτό). Στου «Μανώλη την ταβέρνα» όπου, σύμφωνα με το παιδικό τραγούδι, «έπεσε μια τουφεκιά». Ή στου «Λινάρδου […]

Αν κάτι λείπει σήμερα από το τοπίο της αθηναϊκής καθημερινότητας, είναι το χιούμορ. Ως ιδέα και όχι μόνο ως λόγος – η δεύτερη περίπτωση γλιστράει πολύ συχνά στον εξυπνακισμό. Μια πόλη που προσπαθεί να βρει την ανάσα της πίσω από αφίσες με μηνύματα μίσους προς τη διαφορετική γνώμη. Με την ίδια ένταση είτε αυτή η γνώμη […]

Οφείλω να ομολογήσω ότι, διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Νίκου Χασαπόπουλου για τον μαλαισιανό μεγαλοαπατεώνα που καταζητεί η Ιντερπόλ, από λίγα έως ελάχιστα κατάλαβα για τον «μυστηριώδη μάστορα». Και αναφέρομαι στις οικονομικές και νομικές παραμέτρους της υπόθεσης. Λυπάμαι, αλλά δυσκολεύομαι να κάνω εικόνα αυτά τα «δισεκατομμύρια δολάρια», όπως επίσης και τις μεθοδεύσεις που απέδωσαν αυτή την […]

Απολαμβάνω – οι περισσότεροι φαντάζομαι – τις ταινίες του παλιού, ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου. Κάποιες από αυτές, εκεί στο γύρισμα από τη δεκαετία του 1950 στη δεκαετία του 1960, ξεκινούν με ένα τράβελινγκ στους δρόμους της Αθήνας. Ο αφηγητής μιλάει για μια πόλη που αναπτύσσεται, που ανοικοδομείται. Λέει για πολυκατοικίες που χτίζονται στη θέση των μικρών μονοκατοικιών, για […]

Οι «μαθήτριες» – οι οποίες ήταν, τελικά, μεγαλοκορίτσια ηθοποιοί – που παρεισέφρησαν στην παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια για να μιμηθούν το silly walk των Monty Python θεωρώντας ότι έτσι θα δώσουν ένα δυνατό χαστούκι στα μούτρα του κατεστημένου και του ιμπεριαλισμού πρέπει επειγόντως να αλλάξουν χορογράφο. Μιας και είναι του μετιέ, θα έπρεπε να ξέρουν ότι μια […]

Θυμάστε στη «Μανταλένα» την Αλίκη Βουγιουκλάκη που την είχε βάλει φυλακή ο αστυνόμος – Θανάσης Βέγγος; Θυμάστε τον Βαγγέλη Καζάν στο «Κορίτσια στον ήλιο», στον ρόλο του αστυνόμου του νησιού, που είχε συλλάβει τον Γιάννη Βόγλη, ως επίδοξο βιαστή της Αν Λόμπεργκ, και τον είχε κλείσει στο μπουντρούμι; Οι παλιές ελληνικές ταινίες και κάποιες αχνές […]

Είναι μια φράση που την ακούω όσα, σχεδόν, χρόνια ζω. Εστω, διατυπωμένη με πολλούς τρόπους και με διαφορετικές αφορμές. «Δεν γίνονται αυτά στην Ελλάδα». Τα «αυτά» δεν είναι, βέβαια, κάποια σπουδαία επιτεύγματα, μη φαντασθείτε. Για τα στοιχειώδη μιας ευνομούμενης, δημοκρατικής κοινωνίας μιλάμε. Την τήρηση των νόμων. Την επέμβαση των αρμόδιων, κατά περίσταση, Αρχών όταν οι […]

Η γιαγιά στο Παρίσι λοιπόν έπλενε τόσα χρόνια τα πιάτα στην κουζίνα της χωρίς να υποψιάζεται ότι πάνω από το κεφάλι της κρεμόταν ένας πίνακας πολύ μεγάλης αξίας. Θα μπορούσε να τον είχε πετάξει, θα μπορούσε να είχε αλλάξει την «παλιατσούρα» με κάτι πιο μοντέρνο, θα, θα, θα… Οπως ο αγρότης Γιώργος Κεντρωτάς που το […]

Από την περασμένη εβδομάδα όταν, με αφορμή την επέτειο της γέννησής της, ανακοινώθηκε το «έτος Μελίνα Μερκούρη» έχουν υψωθεί κάποιες φωνές αμφισβήτησης της «τελευταίας ελληνίδας θεάς». Περισσότερο στα σόσιαλ μίντια, λιγότερο σε επίσημα μέσα. Εντάξει, όχι τόσο πολλές ούτε τόσο δυνατές (για φωνούλες πρόκειται κυρίως) ώστε να συγκροτούν τάση, καταγράφουν ωστόσο αυτό το είδος επικοινωνιακού […]

«Μα τι να γράψω για τα αγριογούρουνα;» έλεγα μπαίνοντας στο γραφείο και αφού είχα πληροφορηθεί το θέμα. «Το Σάββατο έκανα ένα εξαιρετικό αγριογούρουνο με κολοκύθα» φώναξε ο «διπλανός» μου, διανοούμενος συνάδελφος. «Στο χωριό της μητέρας μου, στην Αρκαδία κάνουν φοβερές ζημιές» μπήκε στη συζήτηση νεαρή συνάδελφος. Και μου εξήγησε ότι επειδή δεν βρίσκουν τροφή στα […]

Μόλις χθες και αφού είχαμε ζήσει τη δική μας Οδύσσεια στο κυκλοφοριακό κομφούζιο που περιγράφει παραπάνω ο Ηλίας Κανέλλης, είχαμε περάσει από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της Βασ. Σοφίας, τους Κύκλωπες του Συντάγματος και τους Λαιστρυγόνες μίας παράκαμψης που μας πήγε πέρα από την Ομόνοια ώστε να πιάσουμε Πειραιώς, βγήκαμε στην «ελεύθερη» Συγγρού. Στον […]

Τι θα ήταν, αν ζούσε σήμερα, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι; Καλλιτέχνης, επιστήμονας ή μία ανέντακτη μεγαλοφυΐα; Θα είχε καλή σχέση με τα μίντια ή θα ήταν αναχωρητής; Τι θα εισέπραττε απο τα δικαιώματα χρήσης των έργων του; Θα ήταν πολύ πλούσιος, θα είχε οικογένεια; Ή, όπως συνέβη στην πραγματικότητα, θα είχε μια ελάχιστη περιουσία – κυρίως […]